De kleine hoeven van de inianen merrie stapten met een vluchtig tempo over het vochtige zand. Al snel waren de kleine bruine hoefjes niet meer te zien. Sunset keek rond terweil haar oortjes nieuwschierig alle kanten op bewogen. Aan de ene kant miste ze de inianen stam wel, maar aan de andere kant wilde ze wel wat meer van de wereld zien. De geur van mensen drong haar neus al snel binnen, maar het was wel heel zwak. Sunset ging naar de bosrand en plukte met haar lippen nog wat bladeren van de bomen. Dorst had ze ook, maar ze wist dat ze niet van het zeewater moest gaan drinken...
[Flutje sorry, voor Sam]
[Flutje sorry, voor Sam]