Een zachte bries stond hij met een hoef op rust op de poetsplaats. De eigenaresse had het weer eens zo ver gekregen om hem te poetsen. Er zou wat belangrijks gaan gebeuren, dat wist hij wel. Zijn staart werd gewassen, en de modder werd van zijn voeten bevrijd. Ook werden netjes zijn staart en sokken bijgeknipt, zijn manen niet want de eigenaresse was trots op zijn lange manen, en hij zelf ook. Maar westernpaarden hadden van nature ook alleen maar lange manen. Nog nooit had hij een paard op een wedstrijd met korte manen gezien. Nog nooit! Hij wist zeker dat het belangrijk was, want hij werd meegenomen naar de trailer. Rustig liep hij de laadklep op. De stang achter zijn kont werd vastgemaakt, en de klep was dicht. Hij was in het donker gehuld totdat de motor startte en een lichtje in de trailer aanging. De rit was redelijk lang, zo lang had hij nog nooit achterelkaar in de trailer gestaan. En toen de laadklep werd geopend, vormden zijn oogjes tot spleetjes. Het plotselinge felle licht was een verandering voor zijn ogen, maar snel was hij aan het licht gewent. De stang werd achter hem weggehaald. De eigenaresse kwam de trailer in van de voorkant en maakte het halstertouw los, waarna hij rustig de laadklep af liep. Nieuwe geuren kwamen zijn neus in, en vooral de geuren van paarden! Veel geuren, dat betekende veel paarden. Allemaal trailers stonden naast elkaar en verscheidene paarden zag je over het terrein rondlopen. Hij schudde zijn donkerkleurige manen even uit en keek toen zijn ogen uit, man wat was dit raar. Al snel liep zijn eigenaresse weg en hij volgde haar. Ze kwamen uit bij een soort van stallen, het waren eerder geïmproviseerde hokjes van wat stalenhekjes. De eigenaresse praatte met een man waarna ze een bordje kreeg en een nummer. Ze liep verder en bij een van de vele hokjes bleef ze stilstaan en zette mij erin. Ze maakte het bordje vast aan het hek zodat iedereen hem kon lezen. Er stond informatie op over mij, waarom? Ze maakte het nummer vast aan mijn halster. Nummer 74 had hij. Scrambler schudde nogmaals zijn manen en begon met zijn hoef over de grond te schrapen, wat stelde dit voor? Waar was hij nou weer. De eigenaresse liep weg, en hij bleef alleen achter. Meerdere mensen aaiden over zijn neus, en keken op zijn bordje. En hij bleef alleen met zijn hoofd over het hek hangen, met zijn oren naar voren. Wachtend tot de eigenaresse weer terig zou komen.
~Scarlett.
~Scarlett.