Hyperactive [Jaylynn]

Een luide bries verliet het keelgat van de donkerbruine hengst toen de staljongen het halstertouw aan zijn donkerbruine lederen halster losmaakte. Hij sloeg zijn perfect recht afgeknipte, pikzwarte staart tegen zijn achterhand en liet zijn hals naar beneden vallen. Hij blies zijn adem uit over het zand, dat behoorlijk hard was omdat het nogal koud was. Hij was hier nu al een paar weken, en hij alsmaar actiever. Hij wilde werken. Hij schrok nogsteeds van de meest kleine dingen. Er lag een grote, rode bal in het midden van de paddock. Nieuwsgierig naar wat het rare ding was spitste hij zijn oortjes en liep er langzaam heen, elke spier in zijn lichaam aangespannen. Hij snoof luid, zijn adem verdween als wolkjes door zijn opengesperde neusgaten. Toen hij er een paar meter vanaf stond, maakte hij opeens een rare sprong. Hij smeet zijn achterbenen omhoog en sprong aan in een snelle galop. Hij brieste en crosste de bak rond als een halve gare. Dempende passen werden hoorbaar toen hij in de bak zijn energie uit zijn lichaam rende, bokte en raar deed. Hij gooide zijn donkergekleurde benen hoog op. Toen de bal na een paar rondjes weer in zicht kwam, besloot hij ook dat ding maar eens even kennis te laten maken met zijn hoeven. Hij bokte er tegen aan en draaide weer een rondje. Toen hij bezweet was en de meest energie uit zijn gespannen lichaam verdwenen was, draaide hij zich naar het hek en keek of er nog wat leuks te doen was. Zijn oortjes vlogen opnieuw vooruit toen Jaylynn in zijn zicht kwam. Blij verliet een hinnik zijn keel.

Terwijl ze nog door de stallen liep draaide ze haar hoofd wat heen en weer. Ze had Aurum laten wennen, wat mee geknuffeld en geborsteld. Maar nu moest ze hem echt beweging geven. Even met hem spelen, of rijden. Aangezien ze merkte dat de stalhulp hem in de paddock had gezet, kon ze wel even met hem donderjagen. Ze liep richting de paddock en keek naar de hengst die hinnikte als welkom. Ze ging Aan het hek staan en aaide de hengst over zijn fluweel zachte neus. 'Hey maatje,' zei ze even tegen de hengst. Ze zette haar voeten op de onderste plank van het hek en sloeg toen gaar been over de bovenste plank. Dat deed ze ook met haar andere been en plofte toen met haar oude vans in het zand. Ze aaide vervolgens de hengst op zijn hals en liep naar de bal. Ze rolde deze even heen en weer tussen haar handen. Toen pakte ze hem met beide armen en tilde de bal op -zover dat lukte, en gooide hem richting Aurum. De hengst was geschrokken en speurde er even vandoor. Ze lachte even en rende hem achterna, terwijl ze gek sprong en gilde. Lachend viel ze na een rondje of twee in het zand. Ze bofte echt met de donkerbruine hengst. Hij was super, en was dan ook in de korte tijd een van haar beste vrienden geworden. Toen ze hem was tegengekomen op de markt wist ze zeker dat ze hem wilde, en geen ander. Haar vader had ingestemd met de aankoop, aangezien hij stiekem hem ook erg leuk vond. En toen had ze nog een nieuw lid met paard van de stal gekregen. Helemaal super! Ze was op weg naar succes met de stal, en met haar paard.

Zijn oortjes stonden recht vooruit, en strak volgde hij elke beweging die het meisje maakte. Ze plofte in de bak, en hij zette een paar stapjes achteruit. Zijn ogen glinsterden ondeugend. Hij snoof en volgde met zijn donkerbruine kijkers hoe het meisje de bal oppakte en wegsmeet. Geschrokken, maar half fake, bokte hij ervandoor. Hij brieste en gooide zijn lichaam hoog in de lucht. Vanuit zijn ooghoek zag hij hoe het meisje hem volgde, en hij versnelde zijn galopspassen. Zijn donkere staart wapperde als die van een arabier achter hem aan. Plots bleef hij stokstijf staan,nog nahijgend en elke spier aangespannen. Het meisje viel in het zand, en nieuwsgierig draafde hij op haar af. Hij liet zijn brede kop vallen en snuffelde aan haar gezicht. Haar puntige neus voeld raar aan op zijn fluwelen lippen. Hij smakte wat en schoof zachtjes met zijn lippen over haar neus. Toen hiinikte hij, hyper als een veulen, porde wat tegen haar aan en draafde weer weg. Als een echte hengst showde hij zichzelf, zijn benen goed onder zich brengend en beter voor zich uit gooiend. Hij bewoog soepel en krachtig vooruit, en met zijn ogen leek hij te zeggen: Doe ik het niet perfect? Hij bleef een hengst, en moest zichzelf dus even bewijzen. Na een paar rondjes bokte hij weer op het meisje af, stak zijn neus in haar krullen en /brieste luid. Spetters smerige smurrie vlogen in het rond, maar Aurum leek het allemaal wel leuk te vinden. Vrolijk gilde hij, en gooide zijn voorbenen vooruit. In een razendsnelle galop bewoog hij zich weer door de bak heen.

De hengst maakte ruimte voor haar toen ze in de bak neerkwam. Ze aaide hem even door zijn mand kam en. Toeze de bal had weggegooid, en gerent en gevlogen was ze dus in het zand terechtgekomen op haar rug. De hengst. Kwam naar haar toe draven en snuffelde aan haar gezicht. Ze aaide de hengst over zijn voorhoofd. 'Hee ventje,' zei ze vrolijk en bleef hem kriebelen. Toe hij aan haar neus kwam giechelde ze even. Wat. Was het ook een leuk beestje. Grinnikend keek ze even op. 'Wat nou?' zei ze grappend tegen de hengst, die daarna hinnikte en ze voelde dat hij haar porde. Ze klom met moeite overeind en keek de hengst aan in zijn twinkelende ogen. Hij draafde weg en showde zich, terwijl zij het lichte bakzand van haar achterste afklopte. Ze keek de vrolike hengst aan en lachte weer even. 'ja ja, je bent prachtig! Dat. Weet je zelf toch al, dus hoef je het ook niet meer aan mij te bewijzen gekkerd. Ik weet dat je een lekker beest bent.' zei ze tegen de donkerbruine hengst. Op dat moment dat haar zinnen klaar waren kwam hij weer op haar afstormen. Ze gilde even en zette een paar passen achteruit, maar. Wist dat hij wel zou stoppen. Ze voelde zijn zachte, warme neus in haar krullen en ze lachte even. Toen brieste hij en kwam de inhoud van zijn mond en neusgaten naar buiten, op haar natuurlijk. 'Ieewlg, viezerd,' gilde ze en keek de hengst aan. Ze aaide vervolgens lachend over zin zachte snoet en liep meer naar voren. Ze sloeg haar armen om zijn warme hals. Wat wat ze blij met deze kerel. Toen liet ze haar handen op zijn rug gaan en. Stopte iets na zijn schoft. Doen drukte ze zich er soepel bij op en sloeg haar rechterbeen over zijn achterhand, wat met enkele moeite verliep en wat moest steunen op zijn flanken. Ze bleef recht zitten en pakte de hengst stevig vast bij zijn manen. 'Toe maar Aurum,' fluisterde ze zachtjes.

~ sorry voor de megaflut >.<

Hij draaide zijn gespierde nek om naar het meisje. Ze was altijd vrolijk, en hij voelde al haar emoties aan. Haar vrolijkheid leek haast aanstekelijk; zijn glinsterende oogjes en vooruitgedraaide oorschelpen bevestigden het. Hij sloeg zijn pikzwarte staart tegen zijn achterhand, en keek relaxt toe hoe het meisje opstond en de derrie van haar gezicht veegde. Ondeugend was de blik in zijn ogen dit keer. Toen ze dichterbij kwam strekte hij zijn brede hoofd aan en snuffelde aan haar zakken, of en nog wat lekkers te vinden was. Twee mensenarmen omklemden zijn donkere hals. Hij brieste hard en duwde met de onderkant van zijn hoofd tegen het nu helmaal smerige shirt van het meisje aan. Haar handen bewogen zich langzaam naar zijn rug: meteen spande hij alle spieren in zijn lichaam aan en draaide zijn oorschelpen strak vooruit. Hij snoof opgewonden, en wist wat er aan zat te komen. Maar hij wist dat hij er klaar voor was. Langzaam ontspande hij weer. Naar steun zoekend gleed haar lichaam op zijn rug. Ze zat op zijn rug. Hij moest moeite doen niet hyper rond te bokken. Zijn ademhaling ging sneller dan normaal, misschien door de inspanningen van net of de adrenaline in zijn donkere lichaam. 'Toe maar Aurum,' De woorden drongen zijn oorschelpen in, die volledig naar haar toe waren gekeerd. Langzaam zette hij zijn lichaam in beweging, stapte voort met zijn staart trots in de lucht geheven. Zijn hals krulde hij al lichtjes op, iets wat hij altijd deed. Altijd al was hij een macho geweest, iemand die zichzelf wilde showen. Als hij een stap verkeerd zette, wilde hij meestal hélemaal niet meer werken. Mokkend bedacht hij dan aan wie de fout lag. Parmantig stapte hij voort, hij voelde hoe Jaylynn wat meer balans kon vinden op zijn sterke rug.

Toen ze dichterbij liep bedelde de hengst om snoepjes, nnahja, niet echt bedelen.. Ze snuffelde aan haar zakken, en hij wilde dat ze hem een snoepje gaf. 'Ik heb niks,' zei ze verontschuldgend tegen de hengst. 'Sorry,' vervolgde ze. Ze grinnikte even doen ze haar shirt nog viezer maakte toen ze hem knuffelde. 'Je bent een lekker beest Aurum,' grinnikte ze. Toen ze naar de rug van de hengst ging spande hij zijn spieren, waarschijnlijk had hij er wel zin in. Maar ach, dit zou de eerste keer zijn dat ze op zijn rug sprong. Maar ze wist dat hij er klaar voor was, en dat het kon. Het was een mooi, sterk dier dat al beleerd was. En hij had overal plezier in, dus waarschijnlijk ook wel rijden. Ze was een beetje bang dat ze erop zat dat de hengst er bokkend van plezier er vandoor zou gaan. Maar ach, het was het risico maar waard. Hij had zijn oren naar voren gericht en snoof. Hij ontspande zijn lichaam weer, wat Jaylynn even gerust stelde. Ze klom op de hengst en toen hij zat wist ze dat de hengst er zeker zin in had. Toen hij zijn lichaam in beweging zette naar een vlotte stap straalde ze. De hengst zat vreselijk heerlijk, en zonder zadel voelde ze de soepele bewegingen van de hengst helemaal. Hij was aan het showen, maar dat vond ze niet erg. Zolang hij lekker zat, en een leuk beest was, was het helemaal perfect voor Jaylynn. Ze straalde opnieuw. 'Je mag galopperen, maar voorzichtig alsjeblieft, ik zit erop hea,' zei ze zachtjes tegen de hengst. Zacht drukte ze haar kuiten tegen zijn flanken aan en pakte zijn manen even iets beter vast. 'Toe maar,' zei ze nogmaals en en ging goed in balans zitten op zijn rug.

Hij hief zijn donkerbruine koppie op, waar een spierwit kolletje als een ster vanaf straalde. Hyper schudde hij hem van links naar rechts. Hij brieste hard. Zijn staart kwam als een wapperende vlag achter hem aan. De zoete woorden van het meisje bereken zijn oorschelpen. Toen hij de druk van haar kuiten voelde, hyperde hij en gaf een bokje. Dit was het teken. Keihard vloog hij rond de bak, zijn hals naar voren en met zijn hoofd tegen de wind in beukend. Hij maaide met zijn benen hoog in de lucht in, terwijl hij hinnikte van plezier. Hij maakte scherpe bochten, maar toen er hard aan zijn manenbos werd grukt realiseerde hij zich weer dat er een mens op zijn rug was. Netjes hield hij zich wat in en ging over tot een ontspannen, netjes galopje. Hij denderde over de hoefslag, zijn sterke hals wat gebogen. Bij elke pas brieste hij, een teken dat hij van het ritje genoot. Toen één van de simpele staljongens langs kwam lopen met een merrie, gooide hij zijn hoofd omhoog enhinnikte keihard. Hij moest laten zien wie de baas was, en hij rolde met zijn echte hengstenspieren. Toen het tweetal voorij was, hield hij zich weer wat in. Hij wilde wel eeuwig zo blijven galopperen. Hij hield de omgeving niet echt in de gaten, toen er opeens een zwarte vogel voor zijn neus langsvloog. Stokstijf remde hij, zijn neus hoog in de lucht en zijn ogen wit van angst. Snuivend kwam hij tot stilstand, sidderend van angst. Zijn hart ging als een razende tekeer, en met zijn hoofd in de lcuht draaide hij zich om. Trillend leek het alsof hij ging ontploffen, en hij stond er klaar voor.

De hengst had zijn hoofd even opgegooid en heen en weer geschud. Ze grinnikte even en aaide hemdoor zijn manenkam. De hengst gaf vervolgens een bokje, waarbij ze snel reageerde en achterover ging hangen. En toen kwam de hengst in beweging, met een enorme rotvaart. Hij racete in volle galop, en maakte snelle, scherpe bochtjes waardoor ze alle kanten op werd geschud. Ze greep hem bij zijn manen, en probeerde te blijven zitten door met mijn benen langs zijn flanken te klemmen. Ze viel bijna van zijn donkerbruine rug af, maar ze wist zich te herstellen door hard bij zijn manen vast te trekken en zo weer op zijn rug te klimmen. 'HO AURUM,' schreeuwde ze even. Gelukkig vertraagde de hengst eindelijk en bleef netjes langs het hek galopperen. Rustig, en ontspannen. Ze glimlachte even en aaide door zijn manenkam. 'Zo, dit is beter,' zei ze tegen de hengst. Maar ze had het net gezegd of de hengst ging zich showen toen er een merrie voorbij kwam. Ze lachtte even en liet hem zijn gang gaan. Het was gewoon simpelweg een hengst, en dat ja, die deden zulk soort dingen gewoon. Het was hun natuur. Toen ze voorbij waren aaide ze even over zijn donkere hals. Hij was weer iets vertraagd en ze galoppeerden nu rustig door. Nu kon ze voelen dat de hengst een geweldige gang had, en ze heerlijk bleef zitten alsof ze in een schommelstoel zat. Toen kwam er een vogel voorbij. Een zwarte, een merel of een kraai of raaf. In haar ogen doodgewoon, maar Aurum had zich doodgeschrokken. Hij kwam plots tot stilstand waardoor Jaylynn een beetje op zijn hals werd gelanceerd. Ze ging weer recht zitten, en de hengst had zich al omgedraaid. 'Ho maar,' zei ze rustig, proberend de hengst te kalmeren. Ze aaide over zijn hals en bleef zachtjes woorden tegen hem sussen. Zijn spieren waren gespannen, klaar om weg te springen. Maar ze bleef hem aaien, hopend dat het zou helpen.

Langzaam vloeide de angst uit hem weg, overgedragen door de rustgevende handen van het meisje die op zijn rug zat. Hij slott zijn reebruine ogen en ademde wat rustiger. Toen hij met een bries in beweging kwam deden zijn spieren wat pijn en rilde hij eenmaal. Het werd kouder, de hefrst was al ingetreden en het zou niet lang meer duren voordat de winter hetzelfde deed. De grond was elke morgen hard, soms was er zelfs ijzel op te zien en zijn adem condenseerde in de koude lucht. Hij zuchtte, liet zijn hals zakken en paradeerde verder. Hij trok zijn knieën iets hoger op dan nromaal, zijn beweeglijke oren schoten voortdurend van links naar rechts, van rechts naar links en zo werd het riedeltje herhaald. hij sloeg met zijn inktzwarte staart tegen zijn achterhand om een vervelend insectje weg te jagen. Hij kon al niet wachten om onder het zadel te gaan, alles te geven. bij de gedachtes aan de drukke tribunes, de netjes onderhouden bak en de witgeschilderde dressuurhekjes begon hij weer te draven, zich uit te sloven. Zijn hals was netjes gebogen, zijn spieren bewogen soepel. Ja, hij had het goed getroffen met het meisje.

Aurum was weer zichzelf. Ze bleef hem aaien. 'We maken er wel bijna een einde aan hoor, dan zet ik je wel weer binnen,' zei ze rustig tegen de donkerbruine hengst. Ze wilde niet dat hij kou vatte, ze zou hem morgen onder het zadel nemen. Ze wist wel dat hij het super zou doen, naar haar mening was het een geweldig dressuurpaard. Springen zou ze ooit wel later proberen, maar nu was dat nog niet nodig. Ze wilde eerst met hem de basis doornemen, een sterkere band opbouwen, wat springen, en dan pas aan de eerste wedstrijden beginnen. Misschien eerder, maar ze had het gevoel dat ze door de B en L door zouden vliegen. De hengst begon weer te draven. Ze lachtte. Ze moest zo ook gaan. Ze aaide de hengst. 'Sorry, ik moet, ga je mee?' vroeg ze aan de hengst. Hij bleef draven, maar ze bracht haar rechterbeen over zijn hals en ging scheef zitten en gleed van zijn rug af. Op de grond rende ze een paar passen naar voren omdat ze haar evenwicht even verloor en ging, maar ze kon op beide benen blijven staan.

~flut.

Terwijl hij door bleef paraderen, voelde hij hoe het gewicht van het meisje van hem af gleed. Met een schuin oog op haar gericht stopte hij ook. Het was genoeg geweest voor vandaag, en het echte werk zou niet snel meer op zich laten wachten. Briesend schudde hij zich uit, waardoor zijn net afgeknipte manenbos wat waarig kwam te liggen. Met zijn hoofd laag aan de grond sjokte hij op haar af. Ze moest haar evenwicht hervinden, iets wat er nogal hillarisch uitzag. Met een vrolijke twinkeling in zijn ogen drukte hij zijn zachte snoet in haar gezicht. Met zijn lippen plukte hij voorzichtig aan haar krullen. Meestal vond hij het veel te leuk om weer terug naar stal te gaan, maar dit keer vond hij het prima toen het halstertouw aan zijn leren halster geklikte werd. Rustig volgde hij het meisje de bak uit, terwijl zijn oren van rechts naar links gingen en hij elk paardenhoofd onderzocht. Toen hij langs een andere hengst kwam, zwart van kleur, schoten zijn oren in zijn nek en brulde hij luid door de stallen.