Ik zoek dus een eigenaar voor Scarlett, lees dit even en dan zal het snel duidelijk zijn wat ik eigenlijk voor eigenaar zoek. (hoop ik toch ik suck in uitleggen)
Scarlett is een Arabische merrie van 8 jaar oud nu. Op het moment staat ze te koop, maar ze is erg afstandelijk en luistert voor geen meter, er is zelfs een bordje met ‘gevaarlijk’ bij haar plaats gezet. Maar vroeger was het helemaal anders. We gaan 4 jaar terug in de tijd, dan merk je het verschil wel. ‘Braaf, zo hoort het.’ Prees een slanke vrouw de kastanje kleurige merrie van 4 jaar oud. Scarlett had haar oren lichtjes naar achteren gedraaid, omdat ze haar aandacht helemaal op haar berijder had gericht. Zo hoorde het ook, altijd de oren lichtjes naar achteren tijdens het rijden, dat vonden ze goed. Scarlett zette een paar stappen naar achteren en werd nog een geprezen, waardoor ze spontaan nog blijer werd. Na een tijdje rijden waren ze klaar, en naarmate de avond viel werden de paarden binnengehaald. Zo doezelde Scarlett zachtjes in slaap. De volgende ochtend werd ze wakker, nieuwsgierig keek ze over haar staldeur naar de mensen die er stonden. Ze ging extra mooi staan, en trots. De mensen knikten tevreden en brabbelden wat in hun eigen mensentaaltje, waarvan Scarlett dus niet alles kende. En voor ze het wist, stond ze in een trailer, en reed die weg. Lichtjes in paniek begon Scarlett te trappelen, ze ging weg van haar baasje, dat mocht niet!
Dat was het begin van het verhaal, op die manier was het begonnen. De weg naar waar ze nu was. Scarlett merkte dat ze haar ex baasje noot meer zou zien, en ging zich inzetten voor haar nieuwe baasjes, ze vond het leuk daar, en was gehecht aan de mensen. Maar amper ene half jaar later werd ze weer verkocht, hier was Scarlett enorm verdrietig om, hoewel haar nieuwe baasjes ook aardig waren, en enorm lief, was ze onbewust een beetje bang geworden om zich te hechten aan hun, ze wou niet weer verdrietig worden. Maar het hele riedeltje begon weer overnieuw, en toen ze door het kleine raampje naar buiten keek zag ze het meisje wat haar altijd gereden had huilen. Ook omdat haar lieve ex baasje moest huilen door die eigenaren van nu, en omdat Scarlett al zo vaak verhuist was besloot ze niet meer mee te werken. En al snel kwam ze bij een handelaar aan. Ze was bijna acht jaar maar niks ging nog veranderen, en ze werd steeds verdrietiger, maar uitte dat in woede, moest er niks van hebben als mensen haar wouden kopen en begon streken uit te halen. En zo kwam het bordje er te staan, ze is nu al 8 jaar. En heeft talent voor western, maar dat laat ze niet zien, ook het feit dat ze alleen op drukke dagen goed geborsteld werd irriteerde haar enorm. Maar er viel niks aan te doen.
Dus, ja, ze is koppig, afstandelijk, en lijkt gemeen als je haar maar één blik waardig gunt. Maar ze heeft verlatingsangst, daarom doet ze zo. Dus ja. Ik zoek iemand die haar wol kopen, en haar vertrouwen wint, stapje per stapje, en zo een band met haar krijgt, en weer western met haar gaat doen. Maar ze zal nog steeds verlatingsangst hebben, dus kan ze soms heel ontgoocheld en een beetje bang zijn als je weggaat, maar enorm blij als je terugkomt.
Dus, iedereen kent de eisen he? Als je interesse hebt kom je je maar effe opgeven.![[Gezocht] Eigenaar 4049476019](https://2img.net/u/1111/29/00/42/smiles/4049476019.gif)
Scarlett is een Arabische merrie van 8 jaar oud nu. Op het moment staat ze te koop, maar ze is erg afstandelijk en luistert voor geen meter, er is zelfs een bordje met ‘gevaarlijk’ bij haar plaats gezet. Maar vroeger was het helemaal anders. We gaan 4 jaar terug in de tijd, dan merk je het verschil wel. ‘Braaf, zo hoort het.’ Prees een slanke vrouw de kastanje kleurige merrie van 4 jaar oud. Scarlett had haar oren lichtjes naar achteren gedraaid, omdat ze haar aandacht helemaal op haar berijder had gericht. Zo hoorde het ook, altijd de oren lichtjes naar achteren tijdens het rijden, dat vonden ze goed. Scarlett zette een paar stappen naar achteren en werd nog een geprezen, waardoor ze spontaan nog blijer werd. Na een tijdje rijden waren ze klaar, en naarmate de avond viel werden de paarden binnengehaald. Zo doezelde Scarlett zachtjes in slaap. De volgende ochtend werd ze wakker, nieuwsgierig keek ze over haar staldeur naar de mensen die er stonden. Ze ging extra mooi staan, en trots. De mensen knikten tevreden en brabbelden wat in hun eigen mensentaaltje, waarvan Scarlett dus niet alles kende. En voor ze het wist, stond ze in een trailer, en reed die weg. Lichtjes in paniek begon Scarlett te trappelen, ze ging weg van haar baasje, dat mocht niet!
Dat was het begin van het verhaal, op die manier was het begonnen. De weg naar waar ze nu was. Scarlett merkte dat ze haar ex baasje noot meer zou zien, en ging zich inzetten voor haar nieuwe baasjes, ze vond het leuk daar, en was gehecht aan de mensen. Maar amper ene half jaar later werd ze weer verkocht, hier was Scarlett enorm verdrietig om, hoewel haar nieuwe baasjes ook aardig waren, en enorm lief, was ze onbewust een beetje bang geworden om zich te hechten aan hun, ze wou niet weer verdrietig worden. Maar het hele riedeltje begon weer overnieuw, en toen ze door het kleine raampje naar buiten keek zag ze het meisje wat haar altijd gereden had huilen. Ook omdat haar lieve ex baasje moest huilen door die eigenaren van nu, en omdat Scarlett al zo vaak verhuist was besloot ze niet meer mee te werken. En al snel kwam ze bij een handelaar aan. Ze was bijna acht jaar maar niks ging nog veranderen, en ze werd steeds verdrietiger, maar uitte dat in woede, moest er niks van hebben als mensen haar wouden kopen en begon streken uit te halen. En zo kwam het bordje er te staan, ze is nu al 8 jaar. En heeft talent voor western, maar dat laat ze niet zien, ook het feit dat ze alleen op drukke dagen goed geborsteld werd irriteerde haar enorm. Maar er viel niks aan te doen.
Dus, ja, ze is koppig, afstandelijk, en lijkt gemeen als je haar maar één blik waardig gunt. Maar ze heeft verlatingsangst, daarom doet ze zo. Dus ja. Ik zoek iemand die haar wol kopen, en haar vertrouwen wint, stapje per stapje, en zo een band met haar krijgt, en weer western met haar gaat doen. Maar ze zal nog steeds verlatingsangst hebben, dus kan ze soms heel ontgoocheld en een beetje bang zijn als je weggaat, maar enorm blij als je terugkomt.
Dus, iedereen kent de eisen he? Als je interesse hebt kom je je maar effe opgeven.
