New Meeting [Alex]

Het was donderdagmiddag. Erg warm zo'n 36 graden warm, ze had een topje en een shortje aan. Ze nam haar fiets en fietste zo in de hitte naar de manege. Ze zette haar fiets weg en ging naar de stallen. Ze ging vandaag niet rijden, het was te warm, voor haar en natuurlijk ook voor Sultan. Ze begroette Jaylynn en ging naar de stal van Sultan. Ze had een paar wortels meegenomen voor hem. Ze gaf een aai over z'n hoofd en deed een stuk of zes wortels in zijn etensbak, het paard dat over hem stond begon nogal tegen de deur te schoppen. Natuurlijk volgde de rest van de gang. Ze grinnikte eventjes en ging dan snel voorbij alle stallen en legde daarin ook 1 wortel voor het paard. Nu was iedereen wel kalm en waren ze aan het genieten van de wortels. Ze ging terug naar Sultan en ging de stal in. Het was nog goed weer en dan mocht hij wel naar buiten. Ze deed het beige halster aan en nam hem mee uit de stal. Ze keek of er nog een lege weide was. Ze zag er nog ééntje maar daar stond dan ook nog een paard in. Nou ja, maakte niet veel uit, ze deed de draad open en liet Sultan de weide binnengaan. Ze deed de draad terug dicht en keek hoe hij reageerde op het andere paard. Ze ging de weide uit en
keek toe hoe hij zich vermaakte. Ze ging eventjes zitten en keek rond. Ze was blij dat hij en dat ander paard goed met elkaar om konden gaan. Ze zag nog een paar andere paarden die in aparte weiden aan het grazen waren. Ze ging liggen en genoot van de zon die met haar stralen op haar lichaam schenen. Ze deed haar ogen dicht en neuriede een liedje. Olivia was blij met Sultan, ze had hem nu nog maar een weekje, maar het was alvast een geweldige week. Vandaag was het veel te warm, voor te rijden. Misschien ging ze later op de dag of morgen wel eventjes naar het strand voor afkoeling. Ze zou hem straks toch nog een wasbeurt geven. Hij zag er nogal vies uit en dan had hij vandaag al wat afkoeling. Ze glimlachte en kwam terug overeind. Ze keek achter zich toen ze voetstappen hoorde.

[Alex duss ]

‘Hoe heb je dat voor mekaar gekregen?’ was de stem van de dokter te horen. Dat moest je eens weten, dacht Alex, waarna zijn brik vervormde toen de dokter tegen zijn ribben duwde om Alex zijn reactie te zien. Alex wist wat hij moest doen, hij wou niet nog meer problemen met Frank. Zijn lippen, met twee piercings bij zijn onderlip, vormden zich tot een klein glimlachje. ‘Ik ben nogal verkeerd gevallen met LO.’ Zei hij om vervolgens nog een drukkend gevoel bij zijn ribben te voelen, hij beet zachtjes op zijn lip, in een poging het pijnlijke gevoel tegen te gaan, niet dat het veel uitmaakte, maar ja. ‘Jongens op deze leeftijd, soms iets té uitbundig en wild, hij zei dat het niks was, maar Frank en ik wouden zo snel mogelijk een doktersbezoek brengen.’ Ja ja, dat zal wel, ging het door Alex zijn hoofd. Alsof Frank iets om Alex zou geven. De dokter keek nog even op, naar Alex, die weer een glimlachje op zijn lippen toverde. Vervolgens werd er een verbandje rond zijn middel tot borstkas gedaan, zodat het goed zou helen. ‘Wacht even, ik smeer wat op die wonde daar.’ Zei de man, net toen Frank binnenkwam. ‘En?’ vroeg hij, alsof hij een vader was die bezorgd was dat zijn kind ik weet niet wat had. ‘Hij is gewoon verkeerd gevallen, over een weekje mag het verband er al af, zo erg is het helemaal niet, en ik smeer nog wat op die wonde daar.’ Zei de dokter weer. Toen het klaar was en ze in de auto zaten op weg naar huis wierp Frank Alex een geïrriteerde blik toe. ‘Je stelde je aan, je hoorde de dokter toch, zo erg was het niet.’ Alex zag dat zijn moeder op het punt stond iets te zeggen maar zich nog net in hield. Vervolgens hing er een ijzige stilte, totdat Alex zag dat hij hier eruit moest om naar de manege te gaan. ‘Ik moet er hier uit, voor het project.’ Zei Alex, waarna Frank stopte. Alex stapte snel uit en zag de auto snel wegrijden. En al snel was hij er, terwijl hij doorliep langs de weides af zag hij twee paarden, eentje die hij wel erg mooi vond. Zijn aandacht werd op het paard gericht terwijl hij rechtdoor bleef lopen. Niet erg slim van hem, want hierdoor botste hij wel mooi tegen een meisje op. Een pijnscheut ging door zijn zij heen, maar daar liet hij niks van merken. ‘Sorry,’ zei hij. Zijn blauwe ogen op het meisje gericht. ‘gaat het?’ vroeg hij toen. Fijn, dit was echt iets voor hem, hij praatte niet graag tegen mensen, en hij vond altijd manieren waardoor hij niet gewoon door kon lopen, maar wel iets moest zeggen. Zijn blauwe ogen waren nog steeds op het meisje gericht, met een blik waaruit je helemaal niet kon zien wat hij dacht, hoe hij zich voelde, maar die blik stond nu al een tijdje in zijn ogen, die zo blauw waren en niet vaak voorkwamen bij zwarte haren. Door de piercings bij zijn onderlip zag hij er ook niet echt als een paardenmens uit. En het zag er best wel uit, hij met zijn vest aan, en lange broek, bij dit warme weer, ja, hij had het enorm warm.

Opeens voelde ze dat er iemand tegen haar botste. Ze keek op , en zag een jongen. Hij had zwart haar en had twee piercings. Ze glimlachte. Daarna ging ze maar eventjes rechtstaan:' Ja, hoor.' Zei ze vriendelijk. 'Met jou?' Vroeg ze direct daarna. Ze hoopte eigenlijk niet dat hij zichzelf pijn had gedaan, maar ze kon niet van zijn blik afleiden wat hij voelde ofzo. Hij had wel erg blauwe ogen. Ze kon er niet van wegkijken als ze eerlijk moest zijn. Het verbaasde Olivia dat hij zo'n warme kleding aan had. Het was toch veel te warm ? Tegenover haar kleding... Ze kreeg het al warm toen ze enkel maar keek. Ze trok eventjes een wenkbrauw op maar deze liet ze al snel terug naar beneden. 'Waarom zo'n warme kleding aan ? Doe die warme vest toch uit.' Zei ze terwijl ze knipoogde. Olivia vond het wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Ze had er hier nog niet veel gezien op de Redhill Ranch. De reactie van de jongen veraste haar eigenlijk feitelijk. ' By the way, ik ben Olivia.' Ze glimlachte alweer. Ja, Olivia glimlachte vaak en om de minst grappige dingen. Ze kon het zelf niet onder controle houden. De meeste vriendinnen van haar lachten meestal wanneer Olivia begon te lachen. De meeste zeiden tegen haar dat ze een grappige lach had. Ze keek eventjes naar Sultan die een beetje ruw begon te spelen met het andere paard. Ze keek eventjes bezorgd maar daarna terug rustig. Ze hoopte dat hij niet het andere paard ging verwonden. Want anders had hij toch wel een klein probleempje. Ze draaide zich terug om naar de jongen die zich intussen had voorgesteld. Warm,warm,warm.... Ze kon aan niets anders denken. Ze had zin om naar de zee te gaan en daar te gaan zwemmen.

[flut o.o]

Waarom had hij dit vest vandaag eigenlijk aan? Het viel best wel mee deze week, en bij de dokter moest het toch ook uit, die keek niet echt raar. Maar hij was gewoon gewend een vest aan te doen, altijd, hij had er niet echt bij nagedacht, ach ja. Bij het horen van de stem van het meisje knikte hij, hij wou niet dat ze zich pijn had gedaan of zo. ´Zeker.` zei hij toen, waarna hij eens naar het meisje keek. Haar kleding paste perfect bij het weer, een topje en een shortje. 'Waarom zo'n warme kleding aan ? Doe die warme vest toch uit.' Zei het meisje toen. Hier had hij niet echt iets tegen te zeggen, want ze had volkomen gelijk. ´Ja, je hebt gelijk, ik vraag me ook af waarom ik dit vest aan heb.` zei hij met een klein glimlachje, vervolgens trok hij het vest uit, hieronder had hij een gewoon T-shirt aan, van stretch stof, waardoor het T-shirt een beetje strak rond zijn lichaam zat. Spieren had hij niet echt zo opvallend, het was lichtjes te zien, maar niet zo fel zoals sommige jongens het hadden, dat waren zo, de idealen voor meisjes, met het perfecte uiterlijk, en gespierde armen om in vastgehouden te worden. Dat was wat hij niet had. Het meisje stelde zich voor als Olivia. Iets wat al onvermijdelijk was geweest vanaf het moment dat Alex met zijn onoplettende kop tegen haar opbotste, hierdoor moest hij wel vragen of het ging, en was het voorspelbaar dat hij zich even later ook voor moest stellen. ´Ik eh, ben Alex.` zei hij, ja, op het gebied van mensen leren kennen, was het zeker niet als vroeger. Dat zorgde er ook voor dat hij op school, in de klas zeker, een soort buitenbeentje was. Met kennismaking was hij stil, tijdens de lessen was hij stil, hij was eigenlijk altijd stil. Maar ja, het zou best raar zijn moest hij nu gewoon weggaan, veel was er toch niet aan te doen. ´Is dat eh, jou paard?` Vroeg hij toen maar, het was duidelijk te horen dat hij hier niet geweldig in is. Hij sprak zijn woorden terwijl hij zijn ogen op de zwarte hengst richtte. ´Hij is mooi.` Zei hij toen, omdat hij dat zeker vond, en omdat hij niet als een raar mens wou overkomen. Op zijn arm was een wonde te zien, naast de blauwe plek op zijn rechterarm was er niks meer te zien, dus veel gedachten zou het wel niet opwekken. Hoopte hij.

Hij deed zijn warme vest uit, daaronder had hij een t-shirt aan. Stretch stof was het , hij had lichtjes spieren maar voor Olivia maakte dat totaal niets uit of ze nu vrienden had met gespierde armen of gewone armen. Het waren tenminste gewoon vrienden. Hij stelde zich voor als Alex, hij maakte hierna een opmerking over Sultan. Olivia glimlachte zachtjes en zei ;' Jhup, das die van mij. Bedankt, springpaardje, erg rustig onder het zadel en die dingen. Maar als hij in de weide staat word het een zot beest.'. Ze grinnikte een beetje. Dat was altijd zo , in de weide een zot beest en onder het zadel een braaf beest. Natuurlijk kon hij weleens vervelend doen maar ja, dat deed hij niet zo erg vaak. Olivia had gezien dat hij een wonde en een blauwe plek op z'n arm had. Ze dacht er eventjes over na maar schonk er daarna niet veel aandacht meer aan. Het waren in feite haar zaken niet. Als hij erover zou willen praten dan zou hij dat wel doen zeker ? Ookal had ze al door dat hij een stille gast was. Het was nog altijd een vriendelijke. Sultan had vandaag wel beweging nodig maar niet onder het zadel, te warm, en dan ging hij ook niet vooruit willen gaan. Ze zag dat hij rustig ging stilstaan voor 10 minuten. Ze wist dat ze hem niet moest gaan opjagen maar hij moest wel blijven lopen. Ze liep rustig de weide in en ging naar Sultan toe. Nou ja, hij kwam op haar af. Deze hengst was snel aan iemand gehecht. Olivia klakte een paar keren met haar tong en toen kwam Sultan af. Toen deze er bijna was zwaaide ze hard met haar armen en begon ze wat lawaai te maken. Sultan ging weg in een vlucht galopje en keek daarna naar achteren. Om te kijken wat ze nog meer ging doen. Olivia liep er een beetje achteraan zodat hij bleef lopen. Na een paar minuten ging ze er zelf naar toe. Want nu ging hij toch niet meer komen. Ze nam een snoepje uit haar zak en gaf deze aan Sultan toen ze daar was aangekomen. Klopjes op de nek gaf ze hem natuurlijk ook. Toen ging ze terug naar Alex en zei ze ; ' Sorry, hij moest eventjes bewegen. Heb jij een paard?' Ze ging zitten in het gras en deed het teken dat Alex ook maar moest gaan zitten.

Alex knikte even terwijl hij zijn blauwe ogen op het paard richtte, mooi, heel mooi. Het paard ging rustig even stil staan, maar misschien weer net iets te lang. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat ze de wonde en de blauwe plek opmerkte. Maar hij negeerde het, en zag dat zij er verder ook geen aandacht aan besteedde. Hij zag hoe het meisje de weide in liep en haar paard een beetje ging wegjagen, om het te laten bewegen. Een onbewuste glimlach speelde op zijn mond, het zien van paarden en hun bewegingen en lichaamstaal deed hem goed, liet hem zich beter voelen. Hij leunde wat tegen het hek aan terwijl hij toekeek, het was leuk om te zien, vond hij. Als het om paarden ging was het naar zijn idee altijd leuk om te zien, behalve dan als de paarden slecht behandeld werden of zo. Zijn ogen lieten echter nog niks los, hij glimlachte, maar zijn ogen deden niet mee. Hij deed een stapje achteruit en zag Olivia terugkomen om het hek te openen en de weide uit te gaan. Toen ze vroeg of hij een eigen paard had schudde hij lichtjes met zijn hoofd. ‘Jammer genoeg niet nee, mijn moeder is nogal overbezorgd, en na wat ik heb klaargespeeld met gym, is dat alleen erger geworden.’ Zei hij terwijl hij zijn ar ophief, om te laten zien dat hij de wonde bedoelde. ‘Ik vind het wel jammer, maar ja.’ Zei hij toen. Hij zag hoe ze ging zitten en teken deed dat hij ook maar moest gaan zitten. Dat deed hij dus ook maar, zijn blik was nog steeds op de twee paarden gericht, terwijl het ene paard het zwarte paard van Olivia een beetje speels uit stond te dagen wachtte Alex de reactie van de zwarte hengst af. Het andere paard was duidelijk vol van energie en wou spelen om het er uit te laten, lief.

Hij vertelde dat hij zelf geen eigen paard had omdat zijn moeder overbezorgd is. Hij liet z'n wonde nog een keertje zien en zei dan dat hij het met gym had klaargespeeld en dat hij daarom geen eigen paard mocht hebben. In Olivia's oren klonk dit raar, geen eigen paard en verwijzen naar een wonde van gym ? Leek toch raar maar Olivia liet er niets van merken. Ze was niet zo'n heel nieuwsgierig type, het leek soms wel maar ze wilde zich niet teveel met andere mensen hun leven bemoeien. Soms had ze zelf wel genoeg problemen met haar vrienden. Ze kon sommige problemen er echt niet bij nemen. Olivia keek wat rond, er hing weer aan akelige stilte. Ze wist niet goed wat te zeggen. Ze kon wel allemaal vragen stellen maar dan leek het alsof ze echt heeel nieuwsgierig was en zo wilde ze niet overkomen. Als hij geen eigen paard zou hebben zou hij weleens op Sultan mogen rijden van Olivia. Maar of hij dat zo ineens zou willen ? Ze kende hem nu nog maar eventjes en dan direct paard laten rijden. Ze wist niet wat hij zou denken. 'En, heb je vroeger al gereden of rijd je nog niet zo lang?'. Ze vond het zelf een beetje een domme vraag, hij mocht geen paard dus zou hij dan wel mogen paardrijden van z'n ouders ? Omdat z'n moeder zo overbezorgd was ? Ze zuchtte een beetje maar niet opvallend. Het was niet saai maar een beetje ongemakkelijk voor allebei dacht ze. Hij uitte zijn gevoelens niet makkelijk, dat had ze al wel door. Erg was dat niet maar soms wel een beetje vervelend dan wist ze niet of het een erg persoonlijk onderwerp was of niet. Ze glimlachte lichtjes en zette haar zonnebril op. Tot ze zich realiseerde dat het kouder begon te worden. Het begon lichtjes te sneeuwen. Hier zat ze dan , in haar shortje en topje. Een kleine rilling van kou gierde door haar lijf. Ze keek naar Sultan die precies nog nooit sneeuw van dichtbij had gezien. Ze glimlachte weer om het feit van Sultan. Ze nam haar touw weer tevoorschijn en ging Sultan binnenhalen. Hij moest ook niet onnozel worden van deze koude.

[had net gezien dat het winter was xp]

Een kouder briesje kwam voorbij, het was vandaag een warmere winterdag geweest, zo warm dat het bijna bizar was, maar nu kwam de winter alweer naar boven. Iets wat Alex helemaal niet erg vond, hoewel, aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. In de zomer kreeg hij vaak vragen en zo, en keken ze raar als hij zijn vest aan had op bloedhete dagen. In de winter was het meer dan normaal dat hij geen korte mouwen droeg. Maar in de zomer hield Frank zichzelf wat meer in, omdat hij niet wou dat iemand iets vermoedde. Maar in de winter dacht Frank er niet bij na. Dan kon zijn moeder het niet verminderen door tegen Frank te zeggen dat mensen raar zouden opkijken als ze Alex in een trui zouden zien. Hij joeg de gedachte weg uit zijn hoofd waardoor hij merkte dat er een stilte was gevallen, misschien wat ongemakkelijk voor het meisje, maar hij had liever stilte dan veel vragen en zo. De vraag die daarna kwam was niet één van zijn favoriete vragen. ‘Ik ehh,’ zei hij terwijl hij even naar de grond keek en aan wat grassprietjes begon te frummelen. ‘ik heb vroeger paardgereden, en veel geholpen met mijn vader, maar toen mijn vader een ongeluk kreeg met het rijden, mocht ik dus niet meer rijden van mijn moeder.’ Zei hij waarna hij zijn ogen weer van de grond af haalde. Toen Olivia haar zonnebril opzette merkte Alex zeer dat het nog wat kouder geworden was, en langzaam vielen er wat vlokjes sneeuw naar beneden. Het was te zien dat ze het koud had, en de paarden ook, aangezien ze geen deken op hadden. En omdat ze op koude dagen wel dekens ophadden, was er geen echte dikke wintervacht gegroeid. Zonder er bij na te denken pakte hij zijn vest en bood het haar aan. In haar shortje en topje had ze het vast koud. Vervolgens pakte hij twee halstertouwen en liep hij de weide in. Hij zag dat Olivia haar paard pakte en liep zelf op de twee paarden af die dichter bij elkaar waren gaan staan voor warmte. Alex klikte het halstertouw bij het paard vast, en toen bij het ander paard. De paarden begrepen dat ze naar de warme stal gingen en liepen gewillig mee met Alex, die hun meenam richting het stallengebouw. Hij keek even naar de paarden, die hij wel vaker had verzorgd sinds hij ontdekt had dat er hier een manege was waar hij mocht helpen van de eigenaar, en nam ze alle twee mee naar hun eigen stal. In de stal was het over het algemeen nog steeds een beetje koud. Dus hij besloot een deken op te leggen. Hij liep naar de zadelkamer en pakte de dekens van de paarden. Deze deed hij gemakkelijk aan bij de paarden en toen hij de stal van het paard uitliep en de staldeur achter zich sloot draaide hij zich om. Waardoor hij meteen weer naar Olivia keek. Hij glimlachte even, niet wetend wat et zeggen.

‘Ik ehh,’ zei hij terwijl hij even naar de grond keek en aan wat grassprietjes begon te frummelen. ‘ik heb vroeger paardgereden, en veel geholpen met mijn vader, maar toen mijn vader een ongeluk kreeg met het rijden, mocht ik dus niet meer rijden van mijn moeder.’ Zei hij waarna hij zijn ogen weer van de grond af haalde. Olivia had het gevoel dat ze die vraag beter niet had gesteld maar ja. Ze kreeg de vest aangeboden door Alex. Ze pakte deze aan en deed hem rond haar lijf. Ze zag dat Alex de twee andere paarden ging halen en deze in de stal te zetten. De paarden gingen heel makkelijk mee met hem. Natuurlijk omdat het zo koud was. Toen ze Sultan in de stal had gezet zag ze Alex stappen naar de zadelkamer en dan terug komen met twee dekens. Van de paarden. Olivia ging het winterdeken van Sultan ook eventjes halen en legde het er ook op. Ze zag Alex kijken. Ze glimlachte terug en zei ;' Als je wilt mag je gerust eens een keertje op Sultan rijden hoor'. Ze gaf er een knipoog bij. Sultan gaf een kleine hinnik. Van Olivia mocht iedereen die ze kende op hem rijden. Maar als je zelf niet kon rijden dan ging hij je wel hard uit testen. Ze gaf Sultan een aai over zijn hoofd.

[geen inspi]

Hij gaf het paard nog een aai over zijn neus en liep de stal uit, waar hij Olivia zag staan. ' Als je wilt mag je gerust eens een keertje op Sultan rijden hoor.' Zei Olivia toen. Hij vond het aardig, heel aardig, maar of hij erop in moest gaan wist hij niet. Hij kon altijd hier op de manege gezegd, dat had de eigenaresse toch gezegd, en dan had hij zijn handen wel vol. ´Dat is erg aardig van je, maar ik denk dat ik mijn handen wel vol zal hebben met hier mee te helpen.` zei hij, waarna hij nog eens glimlachte. Eigenlijk zou hij nu naar huis moeten, maar, zin daarin had hij niet. En buiten ging het alsmaar harder sneeuwen. Zo naar huis gaan was ook niks. Hij voelde even in zijn zak, waar het briefje van tien nog in zat. Hij had het van zijn oma gekregen, het was in totaal eerst 30 euro, maar Frank had waarschijnlijk wat weggepakt. ´Uhm, wil je iets drinken of zo?` Vroeg hij toen maar, hij vond het wel zo aardig, en aangezien er toch niet meer veel te doen was, en naar huis gaan met dit weer geen optie was, of ja, iets wat hij liever niet deed, maakte het toch niks uit. Hij wachtte even en na haar antwoord liep hij richting het café hier, damn, wel eerst even een stukje buiten. Ach ja. ´Kom je?` Vroeg hij toen hij achter zich keek, naar Olivia. Hij zette een stap buiten de stallen maar ontdekte toen het deurtje, dat naar de cafetaria liep. Iets handiger toch wel. Hij ging het kleine trapje op en opende de deur, waarna hij door een gangetje liep en vervolgens bij de cafetaria aankwam. Hij zocht een tafeltje uit, wat bij het raam, waar je zicht had op de binnenbak. Er was iemand aan het rijden, maar niet bepaald goed. Het paard was overduidelijk schrikachtig, bang, en die zweep hielp daar dus niks bij. Hij bekeek het even en richtte zijn aandacht weg, om vervolgens naar Olivia te kijken. ´Wat wil je drinken?` vroeg hij toen, waarna hij zijn handen eens tegen elkaar wreef in ene poging die op te warmen. Het hielp een klein beetje. Toen een vrouw kwam vragen wat ze wouden drinken vroeg hij om een warme chocomel, waarna hij Olivia haar kant op keek, vragend wat die wou drinken.

-flutflutflut-

´Dat is erg aardig van je, maar ik denk dat ik mijn handen wel vol zal hebben met hier mee te helpen.` zei hij, waarna hij nog eens glimlachte. Olivia knikte begripvol. Het was in feite hard werken op een manege. Daarna stelde hij voor om iets te gaan drinken. Olivia glimlachte en ging toen mee naar het café. Ze namen plaats aan een tafeltje waar je uitzicht had op de binnenpiste. Er was inmiddels iemand aan het rijden maar Olivia besteedde er niet echt aandacht aan. Als de ruiter dacht dat hij goed kon rijden moest hij dat maar denken. Er waren niet veel mensen in het cafeetje. Waarschijnlijk omdat iedereen thuis bleef met deze koude. Olivia bestelde voor zichzelf ook maar een warme chocomelk. Dat vond ze eigenlijk gezellig bij zo'n weer. Toen de vrouw wegging om het drinken te gaan halen keek Olivia toch maar eventjes naar de ruiter die aan het rijden was. Het was erg voor het paard maar veel kon Olivia er niet over zeggen. Toen de vrouw terug kwam met het drinken gingen de handen van Olivia rond de kom met warme chocomelk. Zo kreeg ze het altijd al wat warmer. 'Dus...' Zei ze een beetje zenuwachtig. Ze hield niet van stiltes...

[flut]