Finally The Right Horse [Sultan]

Half 8 's morgens. De wekker ging af en Olivia rekte zich langzaam uit. Ze zocht een goed paard. Het mocht wat temperament hebben en niet te bang. Ze hield niet van bange paarden want ze durfden niks. Ze zou er wel mee gaan springen. Dresuur vond ze echt saai geworden. Ze reed eerst altijd dressuur maar de klik was gekomen. Ze ging springen. Ze stapte uit haar tweepersoonsbed en ging naar haar badkamer. Ze deed eerst al deodorant op en deed paaardrij kleren aan. Als ze er eentje ging kopen zou ze er eerst toch wel op rijden. Ze kamde haar haren goed en deed er een dot in. Anders lag het zo langs haar hoofd hangen en dan had ze een nogal lang gezicht. Ze ging naar beneden en nam een appel, haar vader stond te wachten bij de deur. Hij had de trailer al aan de auto aangepikt zodat ,als ze een geschikt paard vond, ze die dan al direct konden meenemen. Ze at de appel op en stapte in de auto. Het was een half uurtje rijden naar de paardenmarkt.

Haar vader parkeerde de auto ergens op een open weide. Er waren bijna nog geen mensen, maar degene die er waren waren er voor hun paarden te kunnen verkopen. Ze stapte uit en ging tussen de trailers door en zag een paar mooie paarden. Dat waren juist allemaal dressuurpaarden. Als er springpaarden tussen stonden waren ze oftewel niet goed en daarmee bedoelde ze de techniek wat onhandig, en anders waren ze echt lelijk. Ze wist dat je niet een paard moest kopen om de schoonheid maar wel om de technieken die hij/zij uitvoert, maar toch, het moest nog altijd een mooie uitstraling hebben. Ze ging naar de piste waar de springpaarden werden getest op kracht. Ze ging op de tribune zitten. Nu was er een witte merrie aan het springen, die kon echt niet zo goed springen eigenlijk. Deze zou het dus al niet worden. Na de merrie kwam er een zwarte hengst binnen. Deze was al interessanter. Hij had een goede uitstraling. Ze hoopte dat hij nu ook goed kon springen. Hij begon eerst een parcour van 90 cm en daarna van 1 meter. De man zei door de luidsprekers dat deze hengst nog hoger kon springen. Hij heette Sultan. Toen de hengst klaar was met het parcour ging ze naar de trailer van hem. Ze gaf een aai over z'n hoofd. ' Heej Sultan.' Haar vader was haar gevolgd en ging praten met de huidige eigenaar. Ze vond het een bloedmooie hengst. En hij was nog lief ook.

[flut o.o]

Zijn zwarte oren schoten energiek naar voren. Eten ghehe al was het maar wat hooi. De eigenaar van de vrolijk gespitste oortjes was een zwarte hengst Sultan. Het hooi werd naar binnen gegooid en hij begon er op te kauwen. Nog kauwend keek hij over de boxdeur toen hij voetstappen hoorde. Een meisje die enorm stonk kwam zijn kant op. Nijdig liep hij achteruit. Dochter van zijn eigenaar, bah! Ze kende hem amper, zij reed hem en de rest van het personeel deed de rest, totaal niet eerlijk maar zij was de baas al had ze nog meer paarden. Met de andere paarden deed ze niets, een was een racepaardje, verpest. De ander was top dressuur, verprutst. Nog een ander was menpaardje, afgemaakt door ongeluk. Pff nu was hij aan de beurt. Sultan was nog niet eens klaar met eten of ze deed de deur open om hem naar buiten te trekken. Persoonlijk hield hij meer van een zachtere aanpak maar ze verstonden hem niet. Nee mensen moesten weer hun eigen taaltje spreken, enkelen wisten ongeveer wat hij voelde maar de rest? Ho maar. Geen greintje respect voor de zwarte topper. Het meisje maakte hem vast en verdween, stampvoetend. Een of andere gozer kwam eraan, hij oogde sterk maar Sultan wist wel beter. Kalm hief hij zijn hoofd en priemde zijn oortjes naar voren. De man droeg iets, borstels. Sultan brieste zacht en liet de man hem borstelen. Wat zou hem eigenlijk gebeuren? Meestal werd hij gelijk opgezadeld om te springen maar nu werd hij éérst geborsteld. Het maakte niets uit voor Sultan hoor, dit was fijn. Toen de man klaar was draaide de zwarte hengst zich om, hij glom helemaal. De man maakte hem los en leidde hem naar een trailer. Leuk een ritje, dacht Sultan. Even schrok hij van zijn hoefijzers die kabaal maakten op de klep en sprong naar voren maar besefte dat hij het was en geen roofdier. Hij lachte in zichzelf en liep nu wat rustiger de trailer in. De man bond hem vast en liet hem achter in de trailer. Niet veel later begon de trailer te rijden en kalm wachtte hij tot de reis voorbij was. Het duurde ongeveer… geen idee maar niet super lang. Na de reis ging de laadklep omlaag, hij kon er nog niet uit omdat er nog een stang achter zijn kont was. Sultan hinnikte ongeduldig en liep achteruit, tegen de stang op. De stang werd weggehaald en het meisje verscheen om hem los te maken. Even trapte hij in haar richting om te laten zien dat ze moest oppassen. Nee hij mocht het meisje gewoon niet, ze kon amper rijden of zelfs überhaupt met paarden omgaan. Hij wou niet verpest worden en Sultan hoopte dat dit een andere plek was dan dat hij verwachtte. Het meisje –Valerie genaamd- maakte hem los en duwde tegen zijn gespierde borst om achteruit te laten gaan. Sultan hapte even naar het meisje en liep vervolgens rustig naar achteren. Met zijn hoofd geheven keek hij rond toen hij uit de trailer was gestapt. Een veiling of zoiets. Jay hij werd verkocht. Ghehe de oorspronkelijke eigenaar van hem had wellicht ingezien dat Valerie geen goede verzorger was. Sultan hinnikte luid en steigerde laag. Valerie gaf hem een ruk aan het halstertouw nadat hij was geland. Dat pikte hij niet en stampte met zijn voorbeen naar haar. Zo die was weer even stil. Met de oren naar voren werd hij begeleid naar een soort poets/opzadelplaats en werd daar dus opgezadeld. Vervolgens, een tijdje later moest hij een parcourtje springen. Hij hoorde dat dit 90 centimeter en keek minachtend naar de hindernissen terwijl hij er langs galoppeerde. Toen zijn berijder hem naar de eerste hindernis stuurde verkortte hij zijn passen even om ze daarna langer te maken en sprong er moeiteloos overheen. Nog een hindernis. Sultan hief zijn hoofd en verlengde zijn passen nu, hij versnelde wat en sprong er weer moeiteloos overheen. Zijn berijder kon tenminste springen. Vrolijk bokte hij even waarna hij tussen de hindernissen door draafde zodat een aantal mensen de hindernissen verhoogden. 1 meter hoorde hij nu van iemand. Makkie, vond Sultan. Weer vloog hij over de hindernissen en werd daarna afgezadeld door iemand. Hij zag een meisje komen. ”Heej Sultan.” Zei ze. Een andere man was naar zijn eigenaar gelopen en ging met hem praten. Sultan vond dat het stilstaan te lang duurde en hinnikte doordringend. Hij wachtte af.

[flut toch wel, wist niet wat er verder zou gebeuren XD]

Sultan gaf een doordringende hinnik. Ze glimlachte en zei ;' Een beetje ongeduldig ?'. Ze keek even naar haar vader die bezig was met onderhandelen. Ze ging naar hen toe en vroeg aan de eigenaar of ze eventjes met Sultan mocht rondstappen ,ernaast, omdat hij nog een beetje aan het pompen was. Ze kreeg toestemming en ging terug naar de hengst. Ze maakte het touw los van de trailer en ging een beetje rondstappen. Opeens kwam er een nogal kwaad kijkend meisje op haar afgestormd. 'Wat doe jij met m'n paard?!' . Olivia trok een wenkbrauw op en zei ;'Wel, hij is nog aan het pompen en dan is het beter om nog wat rond te stappen, aangezien jij dat niet doet en dat ik hem misschien ga kopen moet je niet kwaad worden.'. Ze bleef er koel onder, maar ze kon er toch niet tegen dat het een verwend nest was die waarschijnlijk niet kon rijden en geen paard uit de wei kon halen. Dan deden ze alsof ze alles wisten terwijl ze er niets vanaf wisten. Er zaten een paar vliegen op Sultan z'n rug. Olivia zwaaide eventjes met haar hand zodat die weggingen. Het meisje liep woedend weg. Ze grijnsde eventjes en zei met een grinnik tegen Sultan ;' Zeg nu niet dat dat je ruiter was he ?'. Ze kon het zich al helemaal voorstellen hoe dat meisje reed. Trekken in de mond , niet goed meegaan met de beweging, brr, ze vond het al erg voor Sultan als ze er enkel aan dacht. Ze gaf hem klopjes op z'n nek en keerde terug naar de trailer. Ondertussen was haar vader klaar met het onderhandelen. Ze maakte Sultan terug vast aan de trailer en mompelde ;' Ik ben zometeen terug.'. Ze keek hoopvol naar haar vader die tevreden keek. Ze glimlachte lichtjes. Haar vader zei ;' We kunnen hem kopen voor 2.000 euro. Hij is veel waard omdat hij erg goed kan springen met de juiste ruiter. Ze hebben besloten dat het meisje niet de juiste was. Ik wil wel dat je er eerst zelf mee springt zodat je kan voelen of hij het juiste paard is.'
Ze schoot een meter in de lucht. Ze ging terug naar Sultan en ging nog eens met een borstel over zijn lichaam zodat het zweet en het overige vuiligheid er af ging. Ze nam het zadel en legde het erop. Ze deed het hoofdstel aan en maakte alles vast. Ze hoopte dat alles goed ging gaan. Ze stapte op en ging naar een kleinere springpiste. Ze vroegen hoe hoog ze de sprongen moesten zetten. Ze ging beginnen met 1 meter om hem een beetje gewoon te worden. Ze ging in een drafje en dan in een galop. Ze speelde een beetje met haar teugels omdat hij dan een beetje aan de teugel ging. Zo had ze hem meer onder controle voor ALS hij ooit eens zou weglopen. Ze stuurde hem op de eerste hindernis af. Dat was een makkie, de tweede was een waterbak. Daar ging hij ook met gemak over. Ze zetten de sprongen hoger op 1 meter 10. Dat ging ook goed. Ze vond wel dat hij genoeg gedaan had en ging hem uitstappen. Ze liet de teugels losser en gaf hem een paar klopjes op z'n nek. Ze had nog een suikerklontje in haar zak en nam die eruit. Ze liet Sultan stilstaan en hield het suikerklontje ongeveer naast het hoofd van Sultan. Die nam het suikerklontje aan en ze liet hem weer verder stappen.

Sultan keek toe hoe het meisje naar de eigenaar ging en iets tegen hem zei, ze kwam wel gelijk weer terug en maakte hem los. Hyper liep hij mee ookal pompte hij nog een beetje. Na een beetje gestapt te hebben kwam het al, Valerie en ze was kwaad. Sultan had zin om zijn tong uit te steken maar mensen zouden dat toch niet begrijpen dus keek hij enkel en alleen nijdig naar haar om vervolgens extra, extra lief naar het meisje te kijken. Al kende hij haar niet eens, het was meer om Valerie iets duidelijk te maken. Het meisje dat hem vasthield zei iets terug, ze bleef er koel onder. Sultan had het woord ‘kopen’ opgevangen en spitste zijn oortjes even. Zou zij hem kopen? Meer tijd om na te denken kreeg hij niet omdat het meisje weer verder liep. Sultan’s voorhoeven kwamen een klein beetje van de grond toen er een takje van een boom recht voor zijn neus viel. Van schrik hief hij met een ruk zijn hoofd. Verder was er niets en samen met het meisje ging hij terug naar zijn trailer. ”Ik kom zometeen terug” Sprak ze waarna ze wegliep naar een andere man die Sultan niet kende. Hij zei ook weer iets. Sultan volgde het eerlijk gezegd niet meer zo. Opeens maakte hem meisje een sprong in de lucht. Verbaasd schoot zijn hoofd omhoog en trok aan het halstertouw. Ze ging terug naar hem en borstelde al het vuil en zweet weg. Hij werd opgetuigd en Sultan vermoedde dat hij weer mocht springen. Enthousiast begon hij te dribbelen en zijn oortjes schoten dynamiek alle kanten op. Op het moment dat het meisje in het zadel ging zitten was hij weer rustig. Sultan draafde aan op het moment dat dat moest en daarna ging hij in galop toen ze het aan hem vroeg. Sultan ging ook makkelijk aan de teugel toen ze het vroeg. Dit was het moment, alles was klaar en hij moest naar de eerste hindernis. Van enthousiasme versnelde hij maar ging weer langzamer toen dat weer moest. Als een paard kon gapen tijdens een sprong deed hij dat nu. Dit was nog niets voor hem. Nu de waterbak, moeiteloos. Makkelijk. Sultan hinnikte even luid en keek naar de volgende sprong. Hij moest even stoppen met galopperen zodat ze de sprongen iets konden verhogen. Sultan snoof even en galoppeerde aan. Ook die hindernissen waren foutloos. Het meisje liet hem uitstappen, gaf hem klopjes op zijn hals en gaf hem een suikerklontje. Even zat het bit in de weg maar vol genoegen at hij het zonder problemen op. De hengst stapte verder en liet zijn hals zakken. Z’n zwarte oren waren naar zijn berijdster gericht en als ze hem iets zou vragen wou hij graag werken voor haar. Ze sprong goed trouwens. Zijn zwarte staart zwiepte tegen zijn flanken om vliegen weg te jagen. Ondanks de kleine moeite die hij had geleverd zweette hij toch, het was best warm. Oke het was bewolkt en de wind woei maar het was benauwd als je moest springen. Kalm stapte hij verder tot het meisje hem liet stoppen om af te stappen.

Hij had het suikerklontje erg snel van haar hand gepakt. Ze stapte nog een paar toeren en ging daarna terug naar de trailer. Ze liep voorbij allemaal trailers en zag dat er een man z'n paard nogal slecht behandelde. Ze kreeg het ervan. ' Hee !! Doe even normaal ja ?' Was haar reactie. De man stopte ermee, de meeste mensen stopten er dan mee omdat iemand het dan gezien had en dat ze bang waren voor de dierenbescherming. Enkel zo'n rijke stinkerds konden zich er nogal gemakkelijk onderuit praten. De meeste mensen hier moesten hun paard verkopen omdat ze geld nodig hadden, ze het niet konden betalen , geen tijd hadden door studie,.... noem maar op. Zij kreeg een paard omdat ze vooruit had gedacht. Ze moest nog wel naar school maar ze wist dat ze nogal snel klaar was met schoolwerk en dat soort dingen en dan kon ze in de avond nog naar haar paardje toe. Het was eigenlijk gewoon te perfect om waar te zijn. Gelukkig dat ze tijd had, bij andere ging het wel anders. Kregen een pony of een paard in de vakantie, dan hadden ze allemaal genoeg tijd, het school begint terug en ze zouden altijd erg laat naar hun paard moeten gaan. Dan zou het tijd zijn om die dan weer te verkopen wat niet echt leuk is. Er stond een beetje wind maar dat deed best wel goed omdat Olivia het nogal warm had. Ze stopte bij de trailer en stapte af. Ze zadelde Sultan af en gaf hem nog een wortel. Haar vader kwam naar haar toe en vroeg of alles goed ging. Haar vader had wel staan kijken maar hij kon natuurlijk niet 'voelen' of hij goed luisterde. Olivia knikte van ja, en dat was de waarheid. Ze zou nooit ja zeggen als het helemaal niet zo was. Waarom ? Anders zat je opgescheept met een paard dat je niet aan zou kunnen en waar je amper op kunt rijden. Dat is ook niet fijn. Ze ging eerst eventjes haar materiaal wegleggen en kwam daarna terug naar haar vader. Die had al snel gaan praten met de huidige eigenaar die al een contract had opgesteld. Ze ging naar hen toe en luisterde naar de uitleg. Ze tekende en de eigenaar tekende ook. Haar vader gaf ook een kleine kribbel op het papier. 'Wanneer wilt u hem komen halen ?' Vroeg de vorige eigenaar. Ze keek naar haar vader en keek dan naar haar auto met de trailer erachteraan en gaf met een brede glimlach antwoord ; 'Nu?'. Ze ging naar Sultan en maakte hem los. ' Je bent nu officieel m'n paardje.'. Terwijl haar vader de laadklep van de trailer openmaakte kwam ze aan met Sultan. Hij ging erg vlot in de trailer. Ze deed de laadklep dicht en ging in de auto zitten. Haar vader startte de auto en ging naar huis toe. Hij zou eventjes in de wei bij hen moeten staan tot ze stallen had gevonden waar ze hem in kon plaatsen.

Sultan keek toe hoe een paard zijn eigenaar niet had gevonden. Treurig keek hij naar het sippe paard. Het was net zo’n handelaarspaardje als hij was geweest. Sultan hinnikte laag en bedroefd naar het paard. Het bruine paardje keek zijn kant op en hinnikte terug terwijl hij zijn hoofd schudde. Er was geen redding meer voor de bruine. Boos keek hij toe hoe het paard werd ingeladen. Mensen waren wreed, de meesten. Of sommigen. Doordat hij niet oplette voor de rest kwamen verschillende gebeurtenissen langs hem heen. De zwarte hengst richtte zijn aandacht daarom weer op het meisje die hem had vastgemaakt om de materialen weg legde. Ze kwam weer terug met de woorden ‘je bent nu officieel mijn paardje.’ Daar werd Sultan blij van. Hij had het tenminste nog goed getroffen. Hij hinnikte luid van blijdschap en schraapte met zijn been. Vlot ging hij in de trailer en trappelde van ongeduld toen de trailer na de reis stopte. Eenmaal buiten, in de weide vloog hij weg met een luide bries. Niet dat hij weg wou maar om zijn energie te uitten. Na enige tijd van vliegwerk stopte hij en ging dicht bij het hek grazen.