Ze hinnikte schril en steigerde. Haar maaiende hoeven raakten de balken en kraakten gevaarlijk. Boos schudde ze haar hoofd en draaide om toen ze een ruk in haar mond voelde. Ze snapte er niets meer van, nadelen van blind zijn he? Amani protesteerde tegen het bit en liep achteruit. Haar mond schuimde, evenals haar hals. De kletsende zweep op haar velletje liet nog een striem achter en de handelaar kon weer een bok verwachten. Uiteindelijk gaf ze het op. Bah, bah, bah en nog eens bah. De handelaar stuurde haar weer op iets af en op goed geluk sprong ze. Amani kwam erover heen en de handelaar stuurde haar naar iets anders. Nog een sprong vermoedde de blinde merrie. Helaas kon de handelaar niet rijden en gaf dus niet aan wanneer ze moest springen. Ze voelde zich niet op haar gemak en galoppeerde dwars door een hindernis, Amani viel…
Met een schok werd ze wakker. Haar ogen waren krampachtig gesperd maar ze zag niets, waarom? Ze was blind. Blind, blind en nog eens blind. Bah wat haatte ze de handelaar, hij die haar dit had aangedaan. Springen? Ho maar, niemand vond haar meer betrouwbaar sinds het ongeluk. Amani grijnsde, de man was bijna omgekomen door nekletsel en hobbelde nu weer met zo’n kraag om zijn nek, angstvallig uit de buurt van de blinde merrie. Pff ja hoor, geloof je het zelf? Ze werd nu verzorgd door een stalhulpje, Rojo. De naam was niet bepaald de beste naam maar ach, wat maakte het nou uit? Hij was lief, liever dan de handelaar maar hij wist amper iets van paarden. Nee gaf Amani maar gewoon een baasje die wel om haar gaf en haar hoorde je niet eens meer. Niet dat je haar hier kon horen, nee pff dat mocht niet van die Handelaar. Amani schudde haar hoofd en luisterde naar de voetstappen die eraan kwamen. He bah, handelaar blabla was er. De merrie wou wel die kraag zien die de andere paarden hadden omschreven, lachen toch? Amani voelde de ruwe handen van de man en liep met tegenzin mee. Er werd even een borstel over haar vacht gehaald en toen moest ze de trailer in. Het was krap maar klagen deed ze niet, als ze maar weg was van hier. Op goed geluk vond ze wat hooi die muf rook en muf smaakte en at het op. Na een best lange rit werd ze de trailer uit geleid en naar iets anders gebracht. Een kraal, vermoedde ze. Amani steigerde laag en schudde zich uit. Wie of wat keek nu naar haar? Ze voelde die priemende ogen heus wel en dat beviel haar niets eigenlijk. Amani wachtte af.
[Vaagheid
Luna]
Met een schok werd ze wakker. Haar ogen waren krampachtig gesperd maar ze zag niets, waarom? Ze was blind. Blind, blind en nog eens blind. Bah wat haatte ze de handelaar, hij die haar dit had aangedaan. Springen? Ho maar, niemand vond haar meer betrouwbaar sinds het ongeluk. Amani grijnsde, de man was bijna omgekomen door nekletsel en hobbelde nu weer met zo’n kraag om zijn nek, angstvallig uit de buurt van de blinde merrie. Pff ja hoor, geloof je het zelf? Ze werd nu verzorgd door een stalhulpje, Rojo. De naam was niet bepaald de beste naam maar ach, wat maakte het nou uit? Hij was lief, liever dan de handelaar maar hij wist amper iets van paarden. Nee gaf Amani maar gewoon een baasje die wel om haar gaf en haar hoorde je niet eens meer. Niet dat je haar hier kon horen, nee pff dat mocht niet van die Handelaar. Amani schudde haar hoofd en luisterde naar de voetstappen die eraan kwamen. He bah, handelaar blabla was er. De merrie wou wel die kraag zien die de andere paarden hadden omschreven, lachen toch? Amani voelde de ruwe handen van de man en liep met tegenzin mee. Er werd even een borstel over haar vacht gehaald en toen moest ze de trailer in. Het was krap maar klagen deed ze niet, als ze maar weg was van hier. Op goed geluk vond ze wat hooi die muf rook en muf smaakte en at het op. Na een best lange rit werd ze de trailer uit geleid en naar iets anders gebracht. Een kraal, vermoedde ze. Amani steigerde laag en schudde zich uit. Wie of wat keek nu naar haar? Ze voelde die priemende ogen heus wel en dat beviel haar niets eigenlijk. Amani wachtte af.
[Vaagheid
Luna]