What the hell..

Remember Me werd al vroeg uit haar stal gehaald. Dit was ze wel gewend aangezien ze altijd vroeg werd getraind. Maar vandaag was anders. Waarom wist ze niet, het was gewoon een gevoel, ze kon het niet echt thuisbrengen. Ze werd meegenomen naar de poetsplaatsen waar ze uitbundig gepoetst werd tot ze gewoon glom. Normaal werd ze nooit zo goed gepoetst. Normaal werd ze gewoon normaal gepoetst. Toen ze klaar was kreeg ze transportbeschermers om. Ze zag ook al een trailer klaar staan. Ze zou vast en zeker naar een koers gaan. Alleen dan was die renbaan wel dichtbij, want als ze lang moesten reizen gingen ze meestal met de paardenwagen. ze werd ingeladen wat nogal makkelijk ging. Ze was het immers gewend. Ze hoefde niet lang in de trailer te staan want binnen de kortste keren stond ze weer met 4 benen op de grond. En ze keek haar ogen uit. Ze zag niet alleen een kleine renbaan, maar ook nog eens heel veel renpaarden en heel veel mensen. Wat was dit nou weer voor iets vreemds? Naja, ze liet het zich maar over zich heen komen. Ze werd niet naar een stal toe gebracht, wat normaal wel zo was, maar ze werd aan de poetsring die aan de trailer zat vastgezet. Daar werd ze nog eens gepoetst waarna ze haar tuig om kreeg. Er kwam een klein mannetje aangelopen, een jockey die ze niet kende. Hij steeg op en we werd door de baas geleid naar de renbaan. Daar gingen ze eerst even instappen voor ze aan het werk moest. Uit de luidsprekers was toen een stem hoorbaar. "De veiling van de driejarige merries gaat van start. Deelnemers graag naar de start." Ze werd omgedraaid en reden in een drafje richting de start. Ze werd er in geleid door een vreemde man. Ze voelde de adrenaline steeds meer door haar aderen gaan. Ze stond er waty ongeduldig bij, ze wilde weg. Toen ze de bel hoorde werd dat nog iets erger en toen de hekjes open vlogen schoot ze gelijk weg. het was maar goed dat de jockey zich vast hield aan haar manen, anders was hij achter gebleven en lag hij nu in het zand. Ze had een derde plek bemachtigd wat best netjes was voor de 10 paarden die meededen. Binnen no time gingen ze de eerste bocht in. De jockey stuurde haar iets naar buiten en vroeg haar om meer snelheid. Ze sprong over om op haar andere been verder te gaan en daar ging ze. Met alle kracht die ze in zich had naderde ze steeds meer de koplopers. Ze wist een tweede plek te behalen. Netjes toch? Toen ze klaar was werd ze afgesponsd. Het koele water op haar bezweette vacht voelde buitengewoon heerlijk aan. Er kwam iemand aanlopen. Ze vond het nog steeds een rare koersdag, maar daar moest ze maar aan wennen. Maar waarom kwam dat meisje naar haar toe? Ze was immers geen eerste geworden...

Seriny

Seriny zat op het puntje van haar stoel. Al sinds Remember Me haar eerste wedstrijd had gelopen was ze fan van de merrie geweest. Toen de hekjes open gingen raasde de merrie weg, op de derde plek. Ze schoot de eerste bocht door, waar ze het tweede paard inhaalde. Toen ging ze door de finisch en werdt afgesponst. Ze haalde de evelop met geld uit haar zak. Ruim 100.000 euro zat er in. Ze rende van de tribune af naar de merrie en stopte wat verlegen voor de trainer. "Jij bent geïntresseerd?" vroeg deze, ze was de eerste. Ze knikte blozend. "Hoeveel mag ze kosten?" vroeg ze. Ze wilde de merrie hebben. "100.000 en ze is van jou" antwoorde de trainer. Blij overhandigde ze het geld en gaf de merrie een aai. Ze nam het halstertouw aan en haar vader ging verder met de man praten over het tuig en wat voor voer Remember kreeg. Seriny aaide de merrie nog maals en liep een paar rondjes met haar zodat ze droog werdt. Wauw, dit was te gek!

Member hoefde niet lang te wachten want met een laatste aai over haar neus werd ze meegegeven aan het meisje dat net aan was komen lopen. het was allemaal zo snel gegaan. Haar vorige eigenaar was al klaar met afsponzen dus ze hoefde alleen maar drooggestapt te worden en een zweetdeken om. En het meisje, wat Seriny heette wad aar voor. Toen ze der zweetdeken om had kreeg ze transportbeschermers om en werd ze meegenomen naar een trailer. Alweer? Dat was ook snel. Meestal ging ze pas in de avond weer terug. Maar vandaag was anders. De rit duurde iets langer dan de heenweg en ze stond weer wankeliger. ze 2was deze trailer niet gewend dus ze moest zich er eerst aan aanpassen.

"pap weet je zeker dat dit goed gaat? Ze is wel heel angstig volgensmij" Seriny keek nog een keer door de achterruid naar de trailer. Haar vader glimlachte naar haar. "Het komt echt wel goed, geloof me maar." hij sloeg af bij de boerderij en de merrie werdt uitgeladen. Yes, eindleijk! Seriny leidde de merrie door het erf naar haar stal. Daar deed ze de deken en de peesbeschermers af. "Zal ik je even ons erf laten zien?" met die woorden leidde Seriny de merrie weer over het erf en ze stopte als eerste bij hun eigen huis. "Hier wonen pappa, mamma en ik, jouw stal heb je al gezien, vond je hem mooi?" ze liep verder naar de weides. "Hier zijn twee weides, we hadden vroeger een hengst, die moest appart staan, maar nu zijn we bezig er een als rijbak te gaan maken." ze liep weer verder naar de voer- en zadel ruimte. "hier staan de zadels en het voer." ze gaf de merrie een handje bix. "Is het lekker?" vroeg ze nieuwschierig. En achter het erf hebben we een grasbaan die iedereen mag gebruiken, dus dat zul je wel leuk vinden. Nou ik zet je wel in de wei, dan kan je even wennen. Ik weet, ik praat te veel." met die woorden leidde ze de merrie de wei in en maakte het halster los. Ze keek wat de merrie als eerste zou gaan doen, haar benen strekken waarschijnlijk.