SPRING HERE WE COOOOOME.

De zon kwam vroeger op 's morgens en bleef langer boven de aarde zweven. Het rook anders buiten, verscheidene vogels floten vrolijk hun melodie. Alles wees erop dat het voorjaar eraan zat te komen. En dat betekende voor de hengst naar buiten zonder deken! In de winter werd hij altijd geschoren omdat hij keuringen, wedstrijden en meer moest lopen. Zijn donkerbruine vacht glansde in de opkomende zon. Hij stond te stuiteren toen een staljongen zuchtend het gouden halster van het haakje aan zijn stal pakte. Hij stond niet bekend als het leukste paard van stal, hehe. Niet dat hij aggresief was, ne alles behalve. Hij was gewoon hengst :3 Andere hsngsten, daar moest hij niks van hebben. Ruinen ging wel, maar natuurlijk wel als hij boven hen stond. En merries waren natuurljjk alles. Elke dag een ander chickie. Snel schoof de jongen het halster om zijn neus en hield hem stevig vast. De hengst sprong zijn stal uit en trok de jongen mee. De jongen moest zijn hakken in de steenrjes zetten om niet meegesleurd te worden. De jongen rukte hard aan zijn halster. Aurum hinnikte beledigd maar dribbelde braaf mee. Hij stond helemaal alleen in een wei die afgeschermd was met schrikkeldraad. PARTY MACHEEEE . Hyper draafde hij langs de hekken. Hinnikte naar een schattige gevlekte chick. Daarna begon hij te grazen. Toen hij achter zich een geluid hoorde keek hij op. WIE DURFDE DAAR ZIJN TROON TE BETREDEN ?

Open voor peerdjes en of mensjes

Langzaam slofte ze achter de jongen aan, haar hoofd laag, pfff. Er was hier ook geen enkele bal te beleven meer de laatste tijd. Geen leuke hengsten, - want ze moest toegeven ze was een echte merrie, en liet geen enkele hengst voor bij gaan - en geen eens merries om mee te katten. Want immers was zij gewoon de baas van de merries. Ze brieste eventjes boos naar een of andere merrie die dacht haar de baas te zijn. De jongen was zo slim genoeg om haar niet bij de andere merries in de weide te zetten. Daar in tegen ging ze recht op een weide af, met een paard erin. Een of andere hengst. Luna herkende de hengst. Aurum werd hij genoemd, en ze had verhalen over hem gehoord. Een echte baas, en ook een echte hengst. Die van iedere merrie al begon te dartelen. Maar Luna liet niet met haar spelen, nee ze keek wel uit. Ze liet zichzelf niet wijsmaken door verhalen - want die zeiden tegen haar dat Aurum geweldig was - nee, ze oordeelde zelf wel. Eventjes brieste ze, ze nam een hapje gras, en liep toen rechtstreeks op de hengst af. Haar hoofd fier en trots de lucht in geheven. Net als haar staart, haar rank gebouwde benen kwamen tot stilstand. Ze was slank maar je kon haar ribben niet zien. Ze was ook prachtig gebouwd.


~Beetje inkomen, hoop dat je er wat mee kan ghehe~