A little walk, became a special meeting.

Jaylynn haalde kort een hand door haar gekrulde haren voordat ze in het zachte gras ging zitten. Ze zat nu op een van de bergen, en had een perfect uitzicht van het dal dat zich voor haar uit strekte. Hier zat ze wel vaker, om even na te denken. Ze woonde sinds kort op kamers, maar studeren kwam er niks van. Het enige wat ze wilde was paarden, maar haar ouders vertikte het gewoon om haar een te geven. 'Zelf verdienen.' zeiden ze altijd. Shit man, wat had ik daar nou aan! Ik werkte in een restaurant in de stad, maar daar verdiende ze echt niet genoeg aan voor een paard! Ze kon haar kamer amper betalen. Wat haar droom ook was -na het hebben was een paard natuurlijk, was een eigen stal aanmaken. Dáar zouden haar ouders haar dan wel financieel bij helpen, want ja. Een eigen bedrijf starten is heel wat meer dan een huisdier houden! Ze zuchtte even kort en bleef maar even rustig zitten, en luisterde naar de geluiden die de vogels maakten.
Na enkele lange minuten stond ze weer op en keek om zich heen. Ze liep weer naar het wandelpad om vervolgens daarop verder te lopen. Ze wist een rondje om weer terug naar huis te lopen. Totdat ze andere stappen hoorden. Ze keek om zich heen, waar kwam het geluid vandaan? Opnieuw hoorde ze stappen, maar dit was meer het geluid van de bladeren die kraakten. Het pad was van zand, geen enkele bladeren te zien. Alleen bruine naalden, die de bomen niet meer konden verzorgen en hadden laten vallen. Bladeren kwamen uit het binnenste van het bos. Jaylynns nieuwsgierigheid overwon en zette enkele stappen tussen de bomen door. De andere stappen waren gestopt, hoe kon ze nu ooit vinden waar dat persoon, of misschien wel dier was?! Toen hoorde ze weer enkele stappen, eerder geschuifel. Jaylynn zette nog een paar aarzelende stappen totdat ze in de ogen keek van een prachtige witte hengst.

~Niet zo geweldig lang, beetje inspiratieloos ;s. Maar ach.
~Sensation.

Rustig stapte hij voort van zijn plaats, waar hij het afgelopen uur had staan nadenken over de dood. Niet echt een prettig onderwerp. Maar goed er waren een paar zeggen voor: 'Als de een voortleeft, kan de ander niet leven' 'Er is geen leven zonder dood' of 'Dood is maar een ding in je leven.' Eigenlijk wist je het grootste deel van je toekomst al, eigenlijk zou dat deel nooit ophouden, omdat je niet kan stoppen met dood zijn. Sensation schudde zijn hoofd en stapte snel door. Hij dacht aan dingen waar hij helemaal niet aan hoorde te denken. Het was niet, dat hij het vermijden, aangezien je het niet kan vermijden. Het was iets, het was dat dat het was. Niets vermoedend stapte hij door, totdat hij twee priemende ogen in zijn ogen zagen kijken. Sensation steigerde, maalde met zijn benen belande op de grond. En zette een enkele pas naar achteren, maar hij stak wel zijn hoofd uit. Hij wist wat dit was of beter gezegd wie dit was. Dit was een tweevoeter oftewel mens. Die mensen wilden altijd paarden vangen, maar Sensation liet niet met zich sollen. Maar goed, Sensation was een goede springer maar ook een snelle renner, hij was eigenlijk voor alles wel geschikt, maar dressuur dat was niks voor hem. Nee gaf hem maar rennen, of cross, of springen geen dressur. Arrogant richtte hij zijn neus op in de lucht.

-Wish you luck. . Hij is niet zo makkelijk

Ze schrok kort van de hengst omdat hij met zijn benen in de lucht gooide om deze te maaien. Maar dat snapte ze wel, de hengst was wild en geschrokken. Hij kende geen mensen en wist niet wat deze deden. Hij zette een stap naar achter maar bleef vervolgens staan. Ze zuchtte en draaide haar lichaam half weg. Ze keek naar de grond en ging ontspannen staan. Dit kalmeerde hem niet, maar haar houding was zeker niet agressief, ze hoopte dat ze hem kon laten zien dat ze hem geen pijn wilde doen. Langzaam strekte ze haar hand en bleef zo staan, wachtend tot hij misschien een poging zou wagen om aan haar hand te snuffelen. Ze had dan ook niks bij haar, enkel haar mobiel en een euro in de zak van haar spijkerbroek. Een zucht kwam aanzetten, maar ze bleef zichzelf ontspannen en keek niet meer naar de hengst.
Als ze deze hengst nou mee naar huis nam? Vloog er door haar hoofd heen. Hij was toch van niemand, dus als de hengst het zelf wilde zou hij mee kunnen. Hij zou bij haar in de stal kunnen staan, hij zou van haar kunnen worden. Glimlachend keek ze naar de grond, de neiging was groot om haar ogen weer op de hengst te laten vallen. Hij was prachtig, dat had ze in die ene oogopslag kunnen zien. Kom nou, hoorde ze zichzelf in haar hoofd smeken. Kom nou!

~Sorry, was erg inspiloos.