Just wondering if... Jaylinn en Eternity

Zijn blauwe ogen keken een beetje slaperig voor zich uit. Maar van het moment dat hij gevloek hoorde grepen zijn handen naar zijn, al best oude, wekker die hij snel uitzette. ´Wie had die verdomde wekker aan?` Gromde Frank, Alex zijn stiefvader. ´Uhmm, ik was vergeten mijn wekker voor school uit te zetten.` Loog Alex, blij dat zijn stiefvader nog aan het slapen was geweest, anders was hij naar boven gekomen. Hij zou vandaag het huis uit sneaken, naar de manege, wat hij dan moest verwachten als hij thuis kwam wist hij maar half, maar hij moest toch wel naar de manege gaan die hier te vinden was. Misschien kon hij er wel wat helpen, verzorgen van paarden, stallen uitmesten, die dingen. Hij trok zijn kleding aan, spijkerbroek, T-Shirt, simpele, een beetje afgetrapte, All-Stars, en klaar was hij. Maar toen hij naar zijn armen keek zuchtte hij even, enkele blauwe plekken waren te zien, en ook een wondje, nog van gisteren. Meteen ging hij weer in zijn kast zoeken, naar een vest. En toen hij dat had gevonden, en aangetrokken knikte hij goedkeurend naar zichzelf. Niks te zien waar andere mensen niks van moesten weten. Zijn moeder had het altijd heel lief tegen hem gezegd: Kom, zorg dat de blauwe plekken niet zichtbaar zijn schat. Zijn stiefvader daarin tegen, daarbij ging het meer zo: Trek een verdomme trui aan, straks zien ze nog iets, en als dat het geval word, dan komt er meer bij! Gelukkig regende het lichtjes vandaag, en was het koeler, dan viel het niet op dat hij een vest aanhad. Maar hij had het niet echt snel koud, dus ja. Toen hij zachtjes de trap af liep schoot hem iets te binnen, zijn moeder! Als Frank dacht dat zij wist waar hij was, wat niet zo was, en zij ontkende dat, dan wou hij het niet geloven. En dan kwamen de… Klappen. Hij zou iets op een briefje schrijven, dat hij naar een vriend ging of zoiets. Toen hij beneden was keek in een een lade, pakte ene briefje, en een pen, en schreef een korte boodschap op. Ik ben even naar een vriend. Stond er in zijn handschrift. Toen plakte hij het op de deur en ging met zo weinig mogelijk geluid naar buiten. Hij pakte zijn oude fiets en zou zo naar Redhill Ranch gaan. Dat werkte tegen, zijn versnellingen waren kapot, hij had zich dus ook kapot getrapt om een beetje op tijd te komen, zo vroeg mogelijk dus. En toen hij eenmaal aangekomen was, dropte hij zijn fiets ergens bij het fietsenrek, meteen liep hij door, en door, naar een plek waar hij een stalhulp kon vinden. De stalhulp wees naar links, richting een vrouw die daar stond en verder zei Alex niks, hij knikte en liep door, naar de vrouw. ´Uhmm, Pardon?` Zei hij. ´Ik vroeg me af of ik hier misschien kan komen helpen?` Vroeg hij toen, terwijl hij rustig een antwoord afwachtte.

Terwijl ze net binnen kwam met Aurum, die in de paddock had gestaan ving ze een glimp op van Eternity, dat beestje had echt meer aandacht nodig. Ze maakte de staldeur van Aurum open en deed zijn halster af. De hengst wandelde zelf zijn box in, wat Jaylynn even liet glimlachen. Ze hield echt van de hengst, en wilde hem dus ook voor geen goud meer kwijt. Nadat ze hem een snoepje had gegeven liep ze naar de andere hengst toe. Ze aaide de bruine even over zijn neus. 'He ventje, verveel je je?' zei ze reustig tegen hem. Toen liep ze met wat passen naar de bezem die in de hoek stond, en veegde alle strootjes die zich hadden verzameld in het gangpad bij het uitmesten op een hoopje. Daarna deed ze deze in Aurum zijn stal. Ze waren nog schoon, dus het kon prima. Ze werkte daarbij ook erg hard in, en uit de stallen, dat ze amper tijd meer over had voor Aurum zelf. Dat moest veranderen, en gelukkig had ze nu Olivia die zo ie zo hielp, maar die moest ze daarbij ook nog lessen geven. Ze schudde even haar hoofd en zette neuriënd de bezem weer op zijn plaats.
Toen hoorde de ze een stem, blijkbaar eentje van een man, ze draaide zich soepel om en zag een jongen staan. Ze glimlachte vriendelijk naar hem en nam hem heel snel even in haar op. 'Hoi,' zei de eerst vrolijk. 'Maar ja natuurlijk! Hulp is altijd welkom,' zei ze even blij en keek de jongen aan. Ze wist dat ze eerst enkele vragen moest stellen over hoe en wat. 'Wat is je ervaring met paarden?' was haar eerste vraag. Deze was belangrijk vond ze zelf, en moest zeker weten dat hij al minstens vier jaar ervaring had. Zo had hij genoeg om te verzorgen, en kon hij ook nog vele dingen leren. Ze glimlachte nog eens vrolijk en keek even rond in de stallen. Welgeteld stonden er nu wel drie paarden, niet veel om eerlijk te zijn,maar er zouden vanzelf wel meer komen, dat wist ze gewoon wel.

Eternity stond zoals elke andere dag in zijn stal. Hij was een eigenaarspaard maar hij werd niet of bijna nooit bereden. Hij kreeg nauwelijks aandacht, buiten van de voorbijgangers. Dan wou hij meer aandacht en ging hij wel aandacht trekken. Dan kreeg hij aandacht en dat bleef hij dan doen, maar soms kreeg hij geen aandacht maar een tikje op zijn neus. Dat deed niet pijn, zeker weten niet maar hij schrok er altijd van. Het was zo onverwachts. Het was ochtend, vroeg in de ochtend, hij had net zijn korrels gekregen dus was hij volop aan het eten. Hij hoorde voetstappen dus zijn hoofd ging direct buiten de stal. Hij zette zijn schattigste gezicht op en keek wie eraan kwam. Het was Jaylynn de baas van het pension. Hij zag nog iemand anders aankomen, deze was een onbekende jongen, ze begonnen te praten. Waarom moesten ze altijd in hun eigen taaltje praten, waarom nooit in paardentaal ? Hij hinnikte eventjes. Geen echte reactie, hij kreeg dorst en ging eventjes drinken. Daarna begon hij tegen zijn deur te schoppen met zijn achterbenen. Het lukte niet om de aandacht te trekken dus hij moest nog verder gaan om aandacht te krijgen. Misschien niet de juiste aandacht maar hij zou aandacht krijgen. Hij begon te friemelen aan het slot en kreeg het uiteindelijk toch open. Hij ging stil uit de stal en begon als een gek te draven, hij draaide zich om en steigerde een beetje. Hij hinnikte en keek naar de twee mensen. Hij kreeg nu toch wel wat aandacht. Hij ging in een soepel drafje naar het einde van de gang en ging in een rustige uitgestrekte draf terug, hij wou zich wat showen zodat hij aandacht kreeg voor zijn talent. Hij vond het best grappig om dat te doen totdat ze hem wilden halen. Hij ging zich een niet verzetten want anders kreeg hij totaal geen aandacht. Hij liet zich vastklipsen met het touw en werd terug in zijn stalletje gezet. Hij ging in rust staan maar liet zijn hoofd buiten de stal hangen.

[Hij doet er alles aan om aandacht te krijgen ]

Terwijl hij even wachtte op een antwoord werd zijn blik getrokken naar een bruin paardje. Het keek wat verveeld voor zich uit. Alex hield zijn blauwe kijkers even op het paardje gericht, het was ook geen leven voor een paardje om zich niet te kunnen uitleven. Maar dat was zijn zaak niet, hoewel hij ergens wel wist hoe het paardje zich moest voelen. Naast verveeld, waarschijnlijk ook, alleen. Misschien jaloers, op alle andere paarden die lekker met hun eigenaar gingen rijden. Was het paard van Alex, dan zou het zich niet meer zo vervelen. Alex zijn gedachten waren er even niet meer bij, maar al snel richtte hij zijn ogen op de vrouw die bij hem stond en tegen hem sprak. Een knikje was het enigste wat hij liet zien, hij was niet echt iemand die veel praatte, en hoopte dat het ook niet erg zou zijn voor de vrouw. De vraag die daarop volgde bracht wat herinneringen naar boven, van zijn vroegere leventje, toen zijn vader nog niet gestorven was. Maar vanbuiten was dit niet te merken. Zelfs zijn blauwe kijkers, die het lieten lijken alsof hij contactlenzen had omdat ze zo blauwe waren, lieten niks van die emotie los. ´Mijn vader had een paard, en ik hielp hem met borstelen vanaf 6 jaar, mijn pa had liever niet dat ik iets anders deed.` Begon hij. Zijn vader was altijd heel voorzichtig met hem geweest, wou dat hem niks overkwam, en kijk nu eens. ´Toen ik een jaartje ouder was mocht ik helpen met het opzadelen, af en toe een rondje stappen. Maar toen ik 10 was begon ik eigenlijk met het meest ervaring op doen. Mijn vader zijn paard had een veulen gekregen, en was zwak na de bevalling. Dus mocht ik helpen met het veulen. Daar heb ik in 2 jaar ongeveer heel veel van geleerd. Mara toen ik bijna 12 was moesten het veulen en de merrie weg. Sindsdien heb ik nog af en toe wat rijlessen gehad. Maar na een tijdje moest ik daarmee stoppen. ` Sloot hij af. Hij had best veel gepraat naar zijn idee en hield nu dus ook zijn mond. Hij mocht er dan misschien niet uitzien als een paardenliefhebber, paarden waren zijn leven. Maar zijn stiefvader had hem dat leven afgenomen. Even gleed zijn blik weer naar het paardje, maar hij merkte nu dat het paard niet in de stal stond, maar erbuiten. Toen het paard begon rond te draven, was er een klein glimlachje op zijn mond te zien. Dat paardje deed alles voor aandacht. Met een halstertouw, bij de stal van het paardje, liep hij erop af. Hij gaf een zacht klopje op de hals bij het paardje en leidde het dier naar de stal. Toen het paardje weer in de stal stond richtte hij zijn aandacht weer op de vrouw.

Jaylynn glimlachte even naar de jongen en keek even naar Eternity toen hij tegen de staldeur aan schopte. Daarvoor had hij gehinnikt, maar ze wist wat hij nu aan het doen was. Aandacht trekken, maar dat deed hij erg vaak. Maar ze had gewoon geen tijd meer voor hem aangezien ze nu constant met de stal bezig was door de financiën, geld, boekhouding al dat soort dingen, en daarbij zorgde ze nog dat de stallen en het erf er goed uitzagen en dat Aurum nog wat beweging kreeg. En Eternity was gewoon het vijfde wiel aan het wagen, ze had gewoon geen tijd voor hem. En dat was oneerlijk, hij was een leuk eest en verdiende zijn aandacht wel.. Misschien als deze jongen hier wilde werken zou hij de hengst als vaste verzorgpaard willen hebben. En hem gewoon zijn wel verdiende aandacht en beweging geven. Dat zou echt perfect zijn. Ze had nu dan wel Olivia die sinds kort in de stallen hielp, maar nu had ze dan ook deze jongen dan ook gewoon helpen. Ze luisterde vervolgens naar de woorden van de jongen, ze wilde haar mond opentrekken hoorde ze hoefstapjes. Ze keek om en zag dat Eternity vrolijk aan het ronddraven was in het gangpad. Ze kon het niet laten om even te lachen, en ze zag dat de jongen naar hem toe liep en in zijn stal zette. Hij leunde vervolgens met zijn hoofd over de staldeur. Ze grinnikte even en keek naar de vrolijk uitziende hengst, die nu even wat ontspannender was aangezien hij even wat aandacht had gekregen. Toen ging ze antwoordden op de jongen. 'Uhum, je bent dus al sinds je jeugd bij paarden.. Maar zo te zien vind Eternity je wel leuk,' ze grinnikte even en ging weer verder.. 'Maar wat is je naam vraag ik dan maar even. Ik ben Jaylynn, en als je misschien al hebt gemerkt ben ik de baas hier. Ik zou graag je als werknemer willen. En zou ik je dan ook kunnen vragen dat je Eternity als verzorgpaard wilt? Hij heeft echt aandacht en beweging nodig, en ik heb het echt te druk om hem te rijden. Een extra paar handen zou ik écht waarderen,' zei ze rustig. Ze keek de jongen toen vrolijk aan. Haar ogen vielen even op zijn lip piercing wat ze een beetje eng vond, maar ze wist dat ze mensen niet op uiterlijk moest beoordelen. Hij was aardig. Ze zag hem hier al wel rondlopen.

~ FLUUUUUT.