Hai, mijn naam is Alex, Alex Dwight, ik ben een spontane jongen die veel om zijn vrienden geeft. Ik kan behoudt dus graag mijn vriendschappen. iets wat moeilijker gedaan is dan gezegd voor mij, door mijn stiefvader. Toch maak ik niet zo snel nieuwe vrienden, en ben ik niet echt het meest populaire type. Ow ja, ik ben 16 jaar oud. Ik zal je nu wat vertellen over mijn verleden.
Mijn ogen gleden naar de deurpost, waar mijn hand zich omheen klemde, en ik zuchtte eens diep. Toen hoorde ik een klikkend geluidje omdat ik aan de deurpost draaide, en opende ik de deur. ´Wie is dat?` hoorde ik een vrouwenstem vragen, ik glimlachte bij het horen van die stem en hoe deze vrolijk klonk en liep op mijn moeder af. ´Ik, Alex, je verloren zoon die even een broodje is gaan eten na school.` Zei ik, ik was al uit in de middag en was dus een broodje gaan eten met wat vrienden. Mijn moeder lachte even en ik vroeg me af waar Frank was, maar ik hield mijn mond gewoon, en zei niks. Frank was mijn stiefvader, en niet bepaald… Leuk zoals je dat kon zeggen. Ik gaf mijn moeder een knuffel en liep toen naar boven, naar mijn kamer. Die een stuk was ingekort voor Frank zijn spullen, zoals onnodige trainingsapertuur die hij nooit gebruikte, en Frank stond erop zijn eigen badkamer te krijgen, dus ja, na gesjouw en alles, wat lang had geduurd, hadden ze besloten mij boven op zolder te leggen, iets waarvoor Frank lang had moeten zeuren, en heel mijn kamer om te bouwen. En nu zat ik dus in een klein, hokje kon je het wel noemen, ik had een bed, een bureau, en een stoel, en alles paste gewoon precies, het was helemaal op elkaar gepropt. Ik gooide mijn tas op mijn bed, blij dat ik niks te doen had voor vandaag en ging op mijn bureaustoel zitten. Relaxt lag ik een beetje onderuit op mijn stoel, totdat ik opeens iets hoorde. Een deur die hard werd dichtgeslagen en geschreeuw. Ik stond stil op, en hoorde hoe er iets op de grond neerkwam, zo te horen was het servies of zo. Een gilletje was te horen terwijl ik mijn moeder haar stem duidelijk herkende. ´Nee, Frank, rustig, alsjeblieft.` Klonk het wanhopig. Ik slikte, vastberaden in te grijpen liep ik de trap af, naar de keuken, waar mijn moeder, die eerst rustig stond te koken, bang in een hoekje zat, en enkele schoppen kreeg van Frank. Dit had ik nog nooit gezien, oké, ik mocht die Frank wel niet, maar ik had hem dit nog nooit zien doen. Zonder iets te zeggen rende ik op Frank af, die met zijn rug naar me toestond en sprong ik op zijn rug. Er niet aan denkend dat hij veel sterker was. Van het moment dat Frank mij op zijn rug voelde, greep hij mijn pols bet, en sloeg hij me over zijn schouder. Zodat ik hard op het aanrecht neerkwam. Niet dat ik iets voelde, de adrenaline schoot door mijn lijf heen. Ik herstelde snel en greep hem weer vast, en dit keer, werd ik hard tegen de muur gesmeten, waardoor ik bewusteloos raakte, en weg viel, bij het horen van een gil. Ik vond het nog steeds raar dat de buren nooit iets hadden gehoord, maar ja, het kon. En sindsdien had ik eigenlijk nooit meer teruggevochten, het was nu al weer 4 jaar aan de gang, het gebeurde dus vanaf dat ik twaalf was. Ik was nog steeds mezelf, maar toch anders. Moeilijk uit te leggen, maar het was zo.
Mijn ogen gleden naar de deurpost, waar mijn hand zich omheen klemde, en ik zuchtte eens diep. Toen hoorde ik een klikkend geluidje omdat ik aan de deurpost draaide, en opende ik de deur. ´Wie is dat?` hoorde ik een vrouwenstem vragen, ik glimlachte bij het horen van die stem en hoe deze vrolijk klonk en liep op mijn moeder af. ´Ik, Alex, je verloren zoon die even een broodje is gaan eten na school.` Zei ik, ik was al uit in de middag en was dus een broodje gaan eten met wat vrienden. Mijn moeder lachte even en ik vroeg me af waar Frank was, maar ik hield mijn mond gewoon, en zei niks. Frank was mijn stiefvader, en niet bepaald… Leuk zoals je dat kon zeggen. Ik gaf mijn moeder een knuffel en liep toen naar boven, naar mijn kamer. Die een stuk was ingekort voor Frank zijn spullen, zoals onnodige trainingsapertuur die hij nooit gebruikte, en Frank stond erop zijn eigen badkamer te krijgen, dus ja, na gesjouw en alles, wat lang had geduurd, hadden ze besloten mij boven op zolder te leggen, iets waarvoor Frank lang had moeten zeuren, en heel mijn kamer om te bouwen. En nu zat ik dus in een klein, hokje kon je het wel noemen, ik had een bed, een bureau, en een stoel, en alles paste gewoon precies, het was helemaal op elkaar gepropt. Ik gooide mijn tas op mijn bed, blij dat ik niks te doen had voor vandaag en ging op mijn bureaustoel zitten. Relaxt lag ik een beetje onderuit op mijn stoel, totdat ik opeens iets hoorde. Een deur die hard werd dichtgeslagen en geschreeuw. Ik stond stil op, en hoorde hoe er iets op de grond neerkwam, zo te horen was het servies of zo. Een gilletje was te horen terwijl ik mijn moeder haar stem duidelijk herkende. ´Nee, Frank, rustig, alsjeblieft.` Klonk het wanhopig. Ik slikte, vastberaden in te grijpen liep ik de trap af, naar de keuken, waar mijn moeder, die eerst rustig stond te koken, bang in een hoekje zat, en enkele schoppen kreeg van Frank. Dit had ik nog nooit gezien, oké, ik mocht die Frank wel niet, maar ik had hem dit nog nooit zien doen. Zonder iets te zeggen rende ik op Frank af, die met zijn rug naar me toestond en sprong ik op zijn rug. Er niet aan denkend dat hij veel sterker was. Van het moment dat Frank mij op zijn rug voelde, greep hij mijn pols bet, en sloeg hij me over zijn schouder. Zodat ik hard op het aanrecht neerkwam. Niet dat ik iets voelde, de adrenaline schoot door mijn lijf heen. Ik herstelde snel en greep hem weer vast, en dit keer, werd ik hard tegen de muur gesmeten, waardoor ik bewusteloos raakte, en weg viel, bij het horen van een gil. Ik vond het nog steeds raar dat de buren nooit iets hadden gehoord, maar ja, het kon. En sindsdien had ik eigenlijk nooit meer teruggevochten, het was nu al weer 4 jaar aan de gang, het gebeurde dus vanaf dat ik twaalf was. Ik was nog steeds mezelf, maar toch anders. Moeilijk uit te leggen, maar het was zo.
Laatst aangepast door Alex op ma feb 27, 2012 11:20 pm; in totaal 2 keer bewerkt
dat je nog veel leuke dingen hier mag/kan beleven 
